Afgelopen tijd las ik een paar keer over vogels op de Waddeneilanden dat vooral de Drieteenstrandlopers zo schattig zijn wanneer ze opvliegen of wegtrippelen, wanneer er op het strand wandelaars aan komen lopen.
Ja dat doen ze. Wandelaars zetten vaak flink de pas erin, en dan kun je als foeragerende vogel niet zo veel anders dan een beetje maken dat je wegkomt. Helemaal als er honden bij loslopen.
Maar deze vogels zijn vaak niet zo schuw als gesuggereerd wordt. Als je in de eblijn rondscharrelt, bijvoorbeeld om schelpen te zoeken, en je dus maar weinig beweegt, zit je in het voedingsgebied van de strandlopers. Als je je dan maar langzaam genoeg voortbeweegt komen ze vaak heel dichtbij. Een enkele keer lopen ze vrijwel over je voeten heen. Dus de mens let niet alleen op het gedrag van de dieren, de dieren ook op het gedrag van de rondscharrelende mens. Niet ieder mens doet hetzelfde.
En wil je foto’s nemen van deze vogels? Dat kan vaak makkelijk, als je maar rustig aan doet. Bijgaande foto’s van vogels nam ik afgelopen augustus, ’s ochtends vroeg op het strand van de Boschplaat op Terschelling. Er zat een flinke groep meeuwen, strandlopers, Bonte Pieten en Bontbekplevieren. Door gewoon op de grond te gaan zitten en af te wachten zat ik in korte tijd midden tussen de actief foeragerende vogels. Ze letten – zo lijkt het – dan nog nauwelijks meer op je. Dus staan ze er mooi op.
Niet alleen vogels lijken benaderbaar. Wat later, in september, liep ik rustig aan op de dijk in de Westerbroekstermadepolder, niet zo ver van Foxhol. Vogels bekeken vanuit en rondom de vogelhut, terug naar huis. Halverwege het dijkje zag ik dat ik vanuit de verte, op het pad, bekeken werd door een kat, neen, bij nader inzien een vos.
Dat duurde even, maar hij (zij) vertrouwde het wel kennelijk. Zag er vriendelijk uit, een jong beest waarschijnlijk. Na enkele minuten vervolgden de vos en ik onze weg, dus recht op elkaar af. Het dier liep rustig, maar bleef oplettend kijken. Leek zelfs even bij me te willen blijven staan, maar wandelde toen vlak langs me heen. Soepeltjes weer verder, mij voorbij en een stukje verderop het riet in. Hij (zij) zal in dit gebied vaker mensen gezien hebben. Het is er vaak stil, maar wie er komt wordt gezien, het is een open gebied.
Nu zijn er overal wel vossen, onderweg met een beetje opletten vaker te zien. De meeste houden toch afstand. Wellicht is er een nieuwe generatie die de mens oplettend bekijkt of die benaderbaar is. Niet zo verstandig als alle vossen dat gaan doen, geloof ik.
