vrijdag 27 mei 2011

Onvrede met Libië

Waarom staan de kranten niet vol van een vredesoproep voor de situatie in Libië? Libië en ook Syrië halen de kranten een stuk minder dan enkele weken geleden. Het leek zo mooi en makkelijk, een overgang naar de democratie van westerse snit. Hoewel de afloop van de situatie in Tunesië en Egypte ook spannend blijft, het waren toch voorbeelden van een betrekkelijk vreedzame overgang. Met schijnbaar gemak en nauwelijks kritiek vanuit het westen, werd in Libië echter al snel naar de wapens gegrepen. Het varkentje Kadhaffi zou wel even worden gewassen. Tot voor kort een acceptabele gesprekspartner, nu een boef. Dat is hij zonder enige twijfel, maar wat te denken van de verantwoordelijkheid van al die politieke leiders die vanuit hun belang hem lange tijd als gesprekspartner accepteerden?

Het varkentje is echter nog niet gewassen. De weg van geweld blijkt een heel lange, een verkeerde, met talloze slachtoffers en vele vernielingen. Er zal toch gepraat moeten worden. Niet alleen om een uitweg te vinden, ook om een voorbeeld te geven hoe de wereld dient te veranderen.

Onvrede versus vrede. Het westen speelt echter een belangenspelletje. Eigenbelang eerst. Het is de vraag of de Libiërs daarmee zijn gediend. Wie bouwt hun land weer op? Waarom laat bijna niemand een krachtige oproep tot vrede horen? Vrede en praten in plaats van bombardementen!

woensdag 25 mei 2011

Het recht op godsdienstkritiek

Eerste Kamerverkiezingen 2011. De mannenbroeders van het SGP laten de socialere mannenbroeders van de Christen Unie in de steek. Bij de SGP blijkt het heimelijke streven naar macht uiteindelijk sterker dan het principe, ondanks de schijn van het tegendeel. De SGP wil de aarde handhaven naar Gods beeld, of liever hun beeld. Maar de godsdienstkritiek heeft gelijk, economische macht en aanzien zijn uiteindelijk sterk. De marginale positie bevalt zelfs de Gereformeerde Bonder op den duur niet meer. De concessies van Rutte aan de Staatkundig Gereformeerden zijn symboolpolitiek en van tijdelijke aard. Ze brengen christelijke waarden geen stap dichterbij. Het is een spel met wat uiterlijke verschijningsvormen. Gods vlag op de modderschuit van het neoliberalisme. Onze lieve heer zal er zelf niet zo blij mee zijn. Maar ja, wat weet ik daar nu van? Net zo weinig als de SGP.

vrijdag 6 mei 2011

Goed nieuws uit Palestina en het ongelijk van de PVV

Het internationale nieuws lijkt overvol. Overal strijd en geweld, maar ook een kans op meer democratie in het Midden-Oosten. Het vele geweld is nog geen reden het goede nieuws weg te drukken. Heel goed nieuws is het akkoord tussen Fatah en Hamas. Al zijn een echt vrij en welvarend Palestina en vrede met Israël nog ver weg, de Palestijnen zullen moeten samenwerken. Hoe moeilijk ook, het is onontkoombaar op weg naar vrede. Voor de oplossing van een van de moeilijkste politieke vraagstukken is een belangrijke stap gezet.
Goed nieuws dus, maar in de kranten moet je er naar zoeken. Hebben de krantenredacties het wel goed begrepen?

Er is een ander niet onbelangrijk verband. Vorige zomer publiceerde ik mijn boek Godsdienstkritiek, respect en actieve tolerantie. Een recensie sprak van een ‘verfrissend geluid in de huidige gepolariseerde discussies over bijvoorbeeld de islam.’ Inderdaad vind ik dat er een actieve discussie tussen verschillende opvattingen moet bestaan, maar altijd ook met een respectvolle houding waarin goed naar de beweegredenen van de ander wordt geluisterd.
Het risico bestaat te vroeg te juichen, maar de hele democratische beweging in het Midden-Oosten en het akkoord tussen Fatah en Hamas lijken veel bij te kunnen dragen zowel het religieus extremisme als de gepolariseerde discussie op te heffen. Democratische strijd blijkt een belangrijke bijdrage aan het religiedebat. Hierin werken verschillende bevolkingsgroepen samen. Dat heeft een groter effect dan een frontale aanval op islam en christendom, of die nu van de PVV komt of van mensen die met Richard Dawkins denken dat je religie kunt bestrijden door haar wetenschappelijk te weerleggen.

Overal strijd en geweld, maar het goede nieuws moet wel gehoord worden.


Het boek Godsdienstkritiek, respect en actieve tolerantie is uitgegeven bij Uitgeverij Damon. Zie mijn website www.jasperschaaf.nl.