maandag 5 februari 2024

Pacifisme is noodzaak!


Verkeerde conclusies. Ze beheersen soms het leven. Terwijl ik denk dat wapenbeheersing in de huidige gewelddadige tijd noodzakelijk is, kom ik mensen tegen die zich beroepen op die gewelddadigheid en me toeroepen ‘ziejewel’ het pacifisme heeft gefaald en komt nooit weer terug.’ Zij denken bijvoorbeeld: ‘De naïviteit voorbij, zie het geweld, begin niet weer naïeve opvattingen te verspreiden.’ Zulk denken en praten zet de linkse activist op achterstand. Althans dat denken velen. Hebben deze politieke duiders in de nieuwsberichten geen ijzersterk punt? Soms wordt met wel twee generaals tegelijk op tv de situatie in Oekraïne en daarna die van Israël met relevante feiten onderbouwd uitgelegd. De feiten zijn onweerlegbaar, duiden is nauwelijks nodig. Ga maar lekker een boek lezen, het pacifisme is alleen maar ouwe geschiedenis. Het nieuws oprakelen is nauwelijks nog nodig. Een wereldbeweging voor kinderen, dag pacifisme, mooie droom van de rationaliteit.

Maar wat zei en beoogde het pacifisme nog maar weer? Als we hier nader naar kijken blijkt dé pacifist eigenlijk niet te bestaan. Eerder bestaan er gradaties van groepen die een bepaald vrijheidsniveau nastreven, sommigen vanuit hun studie van de wapenwedloop, anderen weer meer ‘naïef’, hun intuïtie volgend. En dan blijkt dat hoe dan ook voor elke pacifist én elke strijder voor veiligheid, vrijheid en recht de wereld schokkend in beweging is. Al betekent dit niet dat ieder dat zelf ook ziet. Voor vrijheid strijden vraagt om een bundeling van organisatie waar steeds weer om gewerkt moet worden. Het vraagt inzet, werken, organisatie. Dat is zo en – helaas? – dat blijft zo. Helaas ja, want werkelijk voor de vrijheid (…) vechten laat de waarde ervan zien. Vrijheid, recht en welvaart ontstaan allemaal niet uit zichzelf.

De pacifisten hebben de oorlog in Oekraïne 'niet adequaat' zien aankomen, het schokeffect was groot, overal in de wereld. En dat er zoveel nieuwe, digitaal bestuurde wapens een hoofdrol zouden spelen en dat dan zelfs Noord-Korea een rol van betekenis meespeelt, wie voorzag dat? Je kunt er lang of kort naar kijken, de veranderingen zijn reëel, en in de coulissen kijkt het groot en – wapenkapitaal toe. De meest bloedige oorlogen blijken nog altijd in de media en op tv beschaafd gepresenteerd te kunnen worden. Alsof doorvechten normaal is.
    Wat veel normaler is of moet zijn: de oorlog stoppen. Als dat gebeurt is de oorlog nog niet weg, nog lang niet wég. Het zal blijken dat hoe afloop ook is, nog pacifisten en verstandig denkende mensen nodig zullen zijn. Vooral de enorme technologische ontwikkeling zal nog veel vredelievende acties nodig maken. De mensheid bevindt zich immers in een grote fase van vele, snelle, samenvallende veranderingen. Veel groter dan goed voorspelbaar is. En dan mag je hopen dat op deze planeet, gewoon op leuke en interessante plekken veel mensen kunnen leven en elkaar als mens, met een menselijke existentie – dus niet als robot – kunnen ontmoeten.
    Dat kon nog wel eens moeilijk worden en dit is natuurlijk maar kort aangeduid. Maar we moeten maar voorspellen dat als de aarde het redt en groepen burgers er vrij kunnen rondhuppelen, we nog veel pacifistisch ‘angehauchte’ mensen, van alle leeftijden zullen ontmoeten. Mensen met gevoel, verstand, én technisch en biologisch inzicht, in een vrije wereld. Of dit zal gebeuren is afwachten. Of liever, daarvoor moet actief worden opgetreden, zoals door de ‘vroegere’ activisten. Maar het zal niet precies worden zoals we het nu voorstellen. Ontmoet de hedendaagse pacifist en discussieer met haar en hem over de vraag hoe deze functie in de toekomst vervuld kan worden. De pacifist als opbouwwerker, zullen we maar zeggen.
 

Stop de oorlogen, steun de vredesacties!
Voer de uitspraak van het Internationaal Gerechtshof uit, naar letter en geest!







donderdag 1 februari 2024

Toch maar weer een blog vandaag?

De vorige blog was onaf, rommelig, een puinhoop over het idee een keurige beschouwing over Joseph Dietzgen en Henry George te geven. Over een ruïne in de geest, zoals die rotoorlog die nalaat in de geesten van wie nog na wil denken. Opgelapte ruïnes. Netanyahu heeft nog steun van 15% van zijn volk, meneer Rutte bouwt in Nederland en Europa zijn valse argumenten op, refererend aan Nederland als handelsnatie, kortom dat is de meest minuscule beschouwing, de valsheid druipt ervan af, uitgedrukt in twee legers die elkaar bevechten, maar in feite zijn het vele meer.

            Dus moeten we de valsheid maar bevechten waar je bent, waar je gaat en waar je nog kunt zijn. We houden onze mond niet, dat vraagt ook niemand, we moeten misschien kort spreken, maar het denken niet afsluiten. Oorlogsmisdaden van alle kanten, dat is geen vaagheid, ik zal blijven demonstreren voor de trotse strijders die voor hun kinderen opkomen, maar je hoort mij de Israëliërs niet alleen maar negatief benoemen, onder hen degenen die niet om deze waanzin gevraagd hebben. Naoorlogse kinderen, enzovoort. Hongerwinter en dan nu schieten op mensen die op hun eten wachten? Waar heb je dat geleerd? Kortom, we moeten praten, vooral met elkaar praten en strijden voor het eind van de strijd, goedkopere woorden zijn voorhanden, maar de geest moet het doen, de mensen, de mensen die zich hebben laten opsplitsen in goed en kwaad, in aparte religies, terwijl die juist met elkaar moeten spreken. Ontmoeten moskee en kerk elkaar dan niet? Bij dit alles hebben we het nog niet eens over de waanzinnige Wladimir Poetin gehad. Quasi reli, nog zo eentje die zijn volk wel laat lijden. Welkom dus bij de voortgezette discussie, het gesprek dat er moet zijn en niet ophoudt. Mocht iemand een boze ondertoon horen in dit korte stukje. Ja, dat klopt, waar zijn de mensen mee bezig?

We moeten doorgaan. Om allen, om de kinderen, om de wereld, het leven, de liefde zelfs.

  Stop de oorlogen, bouw woningen, geen wapenfabrieken

 


 


 

 

 

zaterdag 13 januari 2024

GEEN BLOG VANDAAG

 

 Deze blog is klaar en staat klaar om op zaterdag 13 november gepubliceerd te worden. Maar ik voel me solidair met alle mensen – speciaal de kinderen – die sterven onder het totaal idiote, irrationele, onwettige oorlogsgeweld. Inclusief de oprispingen van meneer Rutte, hij vertegenwoordigt mij niet.

Kortom, ik publiceer nu niets: wees solidair, doe mee aan de acties. Ook bij twijfel, spreek je uit tegen de oorlogen, redt de mensen, redt de kinderen.

Over ca. een week heb ik dan wel weer wat, denk ik. Namelijk iets over twee oude denkers (George en Dietzgen), die als ze nu leefden absoluut tegen deze oorlog geweest zouden zijn. Dus ik pik ze even in, voor eigen gewin.

Enzovoort dus leve de activisten, leve de acties, vóór overal vrede. En lees dit kleine weblogje de volgende keer maar weer.

Een tekst is klaar, maar wat zou dat? STOP ALLE OORLOGEN DIRECT DUS !!…

Jasper Schaaf.

 



 

 

 

 

zondag 31 december 2023

Wat zijn de drijfveren van de voortdurende Israëlische bombardementen op Gaza?

 

N.B.    Deze weblog is niet afgemaakt. Het is een begin, wat rommelig, maar wel een die laat zien wat voor feiten en raakvlakken daarvan meespelen. Voor de vraag ‘wat zijn de drijfveren?’ moet in ieder geval gekeken worden naar het ‘pik in!’ dit land nu het kan, nu het uit de handen gerukt kan worden van de verliezers. De norm is echter geen andere dan ‘alles mag’, laat de ander maar stikken, bruut en dom gedacht. De gedachtegang van de toekomstige verliezer. Een kwestie van tijd? Er komt veel op ons af, taakverdeling blijft een opgave.

‘Een aanzet’

Kun je als leek, als eenvoudige burger een goed oordeel vormen over de voortdurende bombardementen op Gaza? Een dergelijk oordeel en de argumenten ervoor, ontstaan als je bereid ben verschillende deeloordelen die ermee te geven zijn rustig in ogenschouw te nemen. Deeloordelen, de sterke en de zwakke. In de media worden vaak bepaalde aspecten uitvergroot terwijl een breder oordeel kan ontstaan wanneer de verschillende aspecten tegen elkaar of met elkaar worden afgewogen.
      Ik denk dan aan aspecten van: natuur, religie. cultuur, sociale identiteit van relevante groepen, voorgeschiedenis, psychosociaal en ethisch, pedagogisch, democratisch, humanistisch, ‘landjepik’, beginsituatie, kennelijk beoogd einddoel, politieke stromingen en strijd, is de staatsontwikkeling die in het geding is kapitalistisch of socialistisch, militair of vreedzaam, de aarde: de grond in brede zin, schaarse grondstoffen voor heden en toekomst en ongetwijfeld meer. Veel meer, dat al werkend aan het daglicht zal treden. Het ene aspect roept al werkend de bredere blik op, al kost dit veel moeite voor de onderzoeker of leek. Komende jaren komt veel ‘nieuws’ op ‘ons’ af. De ‘lowtech’ en de ‘hightech’ ze vereisen veel mondiaal gedragen regulering. Tegelijk speelt dan op politiek niveau: wat moet en kan je doen met de nieuwverworven feiten én inzichten?

De media besteden terecht veel aandacht aan de huidige oorlogen. Bij te schrijven artikelen kan het hier gegeven lijstje, of een vergelijkbare tekst of artikel, als hulp functioneren. Ook kan een eigen mening, ook al hoeft die nog niet afgerond te zijn, als vruchtbare aanzet beproefd worden. Houd ‘ik’ voldoende rekening met prangende punten die anderen aandragen?

Als proef, kun je tijdig voorzien waar de aandacht naar uit gaat en hoe goed die onderbouwd is? Wat krijgt voldoende, opmerkelijke aandacht? En helpt dit zo mee een afgewogen conclusie te trekken? Opmerkelijk is de aandacht voor de grond. Eerder ontbrak dat punt vaak, verdween dat achter de direct zichtbare intenties van Israël, maar langzamerhand werd het beeld steeds meer dan dat het aanvallende land (ook) uit is op het volledig inlijven van het zojuist op de Palestijnen veroverd land. En dat is actueel heel relevant in deze tijd van mondiale veranderingen en het azen op grondstofrijke gebieden, en ook nog de bestaande en toekomstige schaarste van voedsel.

Wat krijgt minder aandacht? De grotere inbedding van de genoemde problematiek in de veranderingen van de mondiale kapitalistische ordening, de strijd om meer macht, de strijd om de grondstoffen, de strijd om behoud van identiteit, enzovoort. Er is veel meer gaande dan een lokaal conflict.
    Zoals altijd zijn per punt de relevante 'tegenpunten' onmiskenbaar aanwezig en spelen deze een mogelijk doorslaggevende rol in de totale beoordeling. In het huidige conflict de harde actie van Hamas die de even harde tegenreactie afdwong, die beide – los van wraak als motief – vanuit humanitair en democratisch oogpunt onhoudbaar, sterker nog, beslist verwerpelijk zijn. Zowel de start als de onophoudelijke Israëlische bombardementen. Israël lijkt af te willen koersen op het direct inpikken van de Palestijnse grond. Wat is de drijfveer? Is verschroeide aarde het einddoel? Dat kan haast niet. Het land wordt heilig verklaard en vervolgens ingepikt. Wanneer niemand ‘hen’ tegenhoudt.

Waar is de volledigheid onzeker, dubieus? Er is in de media wel aandacht voor de directe humane kant, zoals interviews van mensen die net hun dierbare verloren hebben, maar overstijgt dit dat wel? Zulke brute niet te stuiten bombardementen, kan daar niet meer aandacht voor zijn? Woorden schieten tekort waar dit niet zo zou mogen zijn. Acties en aandacht voor de Palestijnse kant, zoals voor de voorgeschiedenis, zijn vrij beperkt, vermengd met gewenning en acceptatie van de kapitalistische context. En wat in Nederland in feite staatsomroep is, de NOS, spreekt nog steeds over Palestijnse terroristen, tegenover de Israëlische regering. Vooral dat laatste vraagt om reactie, het permanent bombarderen van een bevolkt land kan toch moeilijk anders worden gezien. Het is hard kritiek te uiten op Palestijnen die in het gevecht ongeoorloofde middelen gebruiken, maar die kritiek, of vergelijkbare, hoort niet alleen hen, maar zeker ook de Israëlische politiek te treffen.

Hier wordt slechts aangeduid wat veel meer afweging vergt, maar waar ook burgers niet mogen zwijgen. Goed onderzoek vergt een balans van bovengenoemde aandachtspunten en dat is veel meer dan een enkele beschouwing kan bieden. Geen onderzoek kan aan alle punten voldoen. Dat is echter nog geen reden tot zwijgen. Als veel argumenten een kant op wijzen moet die als mogelijkheid serieus worden genomen.
      Veel wat wel zichtbaar is schreeuwt om aandacht en een ingrijpen – hoe risicovol ook – ook van de Verenigde Naties, om de bombardementen te stoppen.

Naast de concrete actiepunten wordt veel over de toekomst duidelijk. Bijvoorbeeld:
_ De komende tijd is reëel zeer risicovol, mede door de opwarming van de aarde,
_ Nieuwe ‘autonome’ wapens – denk aan drones, IA, etc. – schreeuwen om inperking en regulering ervan.
_ De houding van het grote kapitaal, en ook van meerdere staatshoofden versterken vorige vraag.
_ Voor democratische regulering voor op vrede gerichte acties geldt hetzelfde.
_ De zwakke positie van burgers van landen in oorlog verdient primaire aandacht.
_ (Massale) vredesacties verdienen steun en prioriteitstelling.
_ Democratische strijd om de aarde - de grond en het water – verdient veel aandacht.

Deze blog is duidelijk onaf. Er is veel werk aan de winkel. Zowel bij de multilaterale voorzieningen en de gerichte macht van de VN als organisatie, als bij de verschillende samenwerkende massa- en onderzoeksorganisaties, van alle landen. Veel werk, op alle schaalniveaus. Maar het is niet zo dat het resultaat van alle onderzoek afgewacht kan worden voor er actie wordt ondernomen. Het gaat om onderzoek met een rode stip voor de prioriteit, voor de actie tegen de oorlog.




STOP ALLE OORLOGEN en DE PRODUCTIE VAN WAPENS

Steun de vredesorganisaties en -initiatieven, zoals STOP Wapenhandel, PAX, Oxfam Novib, e.a.