maandag 13 juni 2016

Geen gasboringen bij Schiermonnikoog


Laat de VVD en het hele kabinet direct opstappen! Aan het einde van de rit van deze allang versleten coalitie met de nog slechts nog door schaamte rossig gekleurde PvdA haalt de Tukker Henk Kamp het in zijn hoofd proefboringen toe te staan vlak voor de kust van Schiermonnikoog. De man weet kennelijk niet dat Schier veel mooier is dan Twente, al is dat landsdeel natuurlijk een heel stuk mooier dan de VVD in het bijzonder.
    Deze minister gebruikt altijd hetzelfde argument. Steeds mompelt hij iets als: ‘Ik kan niet anders, er zijn afspraken.’ Dat soort werk. Drogredenen, argumenten die altijd de schuld aan anderen geven. Hij voert slechts uit wat anderen hebben bepaalt. Een minister die zelf niets bepaalt, wat een heldendom.
      Minister Kamp verzet zich niet tegen een beleid dat al helemaal achterhaald is, maar geeft zijn fossiele energievrienden gauw nog even de gelegenheid. Daalt de bodem, stijgt de zeespiegel, Kamp heeft de illusie dat Twente wel droog blijft, zelfs als Schier al in de golven is verdwenen.

Natuurlijk zijn er in feite veel argumenten te bedenken, enkele vóór en vele tégen. Maar houdt het er nu maar eens op dat Schiermonnikoog met al zijn ruimte zo mooi is, dat ruimteminnende mensen zich hier altijd gelukkig voelen. Wat dan een boortoren betekent zie je al op Ameland, daar hoeft Schier beslist niet bij.
    Schier is ruimte, zand, natuur, water, dus geel, groen en blauw. Groots, ruim en prachtig. Vogels, planten, schelpen. Korte uitstapjes, lange wandelingen en heel veel voor kinderen onvergetelijke schoolreisjes.
    Wat voor wereld willen we nu eigenlijk? Alleen winstmaximalisatie en dan sterven? Bedenk eerst eens dat natuur en bijzondere cultuur moeten worden gekoesterd. Dat je daar ook van kan leven, én genieten. Geeft vogels, de zee en de planten ruimte. Evolutie is ook vooruitgang!

Hieronder een paar foto’s van de vele aardige dingen die ik op Schiermonnikoog vond. Niet het laatste, ik kom er vaak, zoals velen met mij.
      Zoveel te zien! En o ja, er loopt een petitie, heb je al getekend?



Link naar de petitie tegen de proefboringen: https://nietborenbijschier.petities.nl/



Vondsten en impressies van Schiermonnikoog:




Blik over het wad


 Beflijsters op de trek, voorjaar 2015


 Noordhoren, paal 8, voorjaar 2013


 Fossiele Gewelfde mantel, paal 12, voorjaar 2013


Fossiel scheenbeen van wild varken of hertachtige,
door mensen bewerkt, paal 8, december 2013










donderdag 9 juni 2016

Democratie en universiteit


Een kop van de krant na de verkiezingen voor de universiteitsraden, kort geleden: ‘Student zit niet te springen om versterking democratie’. De opkomst was laag, nogal wisselend. Die opkomst is al jaren vrij laag, lager dan zou moeten.
      Maar deze krantenkop van De Volkskrant (3 juni) richt zich niet op de feiten. De kop is uiterst suggestief, het is een verkeerd activerende journalistiek. De kop roept de mening op dat het gros van de studenten vindt dat democratie in het onderwijs en een democratische instelling van het onderwijs er niet toe doen.
      Als experiment zou je het kunnen omkeren, om eens een andere onzinnige conclusie te provoceren: vraag alle studenten of ze tegen of voor democratie zijn. Zo veralgemeniseerd zal wel meer dan 90% vóór zijn. De enkele tegenstemmer heeft trouwens misschien wel iets verrassends te vertellen.

Is nu duidelijk dat democratisering van de universiteit en het onderwijs in het algemeen er niet meer toe doet? Als alles met verkiezingen, met scorelijstjes of met opinies na een rondje bellen wordt afgedaan, dan wel. Maar dan kan veel van ons leven inclusief de vertegenwoordigende democratie zó de prullenbak in. Als dat allemaal is opgeruimd , het dagblad er maar achteraan?
    Als het echter om inhoudelijke argumenten gaat kan en moet de democratie op tal van maatschappelijke terreinen worden versterkt. Zo ook op de universiteit en het hele onderwijs.

De acties van studenten en personeel op verschillende universiteiten vorig jaar waren fel en de eisen stevig. Die deden inhoudelijk soms sterk denken aan de democratiseringsbeweging van veertig of vijftig jaar geleden. Er is echter wel een verschil. In de jaren zestig van vorige eeuw en de jaren erna ontdekten de studenten dat zij om een vuist te maken zich vooral moesten organiseren. En dat was in zekere zin eenvoudiger dan tegenwoordig, want de druk om haastig af te studeren was minder groot dan tegenwoordig.
      Opmerkelijk en spijtig is dan ook te constateren dat de acties vorig jaar in verschillende initiatieven zijn uitgemond, maar niet hebben geleid tot een sterke organisatie van studenten en personeel. Dan vervaagt de kritiek, vervagen te eisen, en raakt men onthand wat verder te doen staat, ondanks alle goede wil en de strijdbare standpunten.

In een oude brochure ‘Aantekeningen voor een radenuniversiteit’  uit 1968 staan eisen die de studenten toen stelden. Zo wilden de studenten de centrale universitaire democratie van onderaf opbouwen vanuit de faculteiten, en de universiteitsraad moest niet alleen het universiteitsbestuur controleren, maar dit ook benoemen. En zo nodig kunnen afzetten natuurlijk.
      Eisen over de bestuursstructuur dus. Daaronder lag echter veel meer, namelijk inhoudelijke visies. Onderzoek moest duidelijk ten gunste van de oplossing van maatschappelijke problemen werken, een anti-imperialistische en vreedzame politiek ondersteunen, regionaal betrokken zijn en acties ondersteunen. Onderwijs moest voor alle maatschappelijk lagen toegankelijk en gratis zijn.
      Democratie werd op gevat als een brede maatschappelijke betrokkenheid en inzet, die in de verschillende activiteiten op de werkvloer van het onderwijs tot uitdrukking moesten komen. Democratie is in zo’n visie veel meer dan weer voor één of twee jaar in een raad te mogen zitten.
      Overigens liepen ook toen echt niet alle studenten warm voor democratiseringacties. Er was sprake van een actieve voorhoede, die vaak de studie ook opvatte als een inzet voor verdere democratisering van de hele samenleving.

Onder democratisering kan ook nu veel meer verstaan worden dan versterking of omvorming van de medezeggenschapsorganen. Zoals dat studenten en docent op het kleinere niveau van de onderwijspraktijk met elkaar in persoonlijk contact kritisch bespreken hoe en welk onderwijs gegeven moet worden. Dat kan op hoog wetenschappelijk niveau, waarbij de onderzoeksprojecten en de middelen daarvoor niet meer alleen door instituten als het NWO bepaald mogen worden.
      Mits helder verantwoord moeten de onderwijsinstellingen zelf over voldoende middelen voor onderwijs en onderzoek beschikken. Dat moet de basis zijn, en vervolgens moet ook de betrokkenheid en openheid naar samenleving en wetenschap worden verantwoord.

Over de democratisering van het onderwijs is veel te zeggen. Laten de media daar een vaste rubriek voor inruimen en passiviteit predikende krantenkoppen achterwege laten. Hoe democratisch is een krant eigenlijk?



















vrijdag 3 juni 2016

Snor


De snor is een vogel, een van de zangers in het riet. De snorrende zang heeft hem aan zijn naam geholpen. Het is een wat mechanisch monotone zang, die lijkt op het geluid van insecten. Zo omschreven klinkt dit trouwens een stuk lelijker dan de zang zelf. Zeker als je er een poosje goed naar luistert.
      Er zijn meer zangers die wat op de snor lijken, zowel hun uiterlijk als de zang. Dat worden Locustella-zangers genoemd. De soortnaam van de snor is Locustella luscinioides. Lijken ze echt op elkaar? Dat hangt een beetje van het perspectief af waarmee je kijkt. Maar het maakt voor mij, met mijn blik van de gemiddelde vogelaar, niet altijd makkelijk te bepalen welke vogel het nu precies is.
      Om zekerheid over de vermeende snor te krijgen, hebben enkele andere vogelaars de foto’s gezien. Margreet Schaaf en Harry Westerhuis bevestigden de waarneming. Met dank. Het valt altijd weer op dat veel natuurliefhebbers sterk in elkaars waarnemingen geïnteresseerd zijn, een sociale nieuwsgierigheid, ook in de natuur zelf natuurlijk.
      Zangers in het riet, zoals veel karekieten, blauwborsten en deze snor, zijn te zien in het natuurgebied De Onlanden ten zuidwesten van de stad op de grens met Drenthe. De stad, dat is natuurlijk gewoon Groningen, en deze snor zat niet zo ver van deze grens, in het gebied Matsloot.




















woensdag 1 juni 2016

De doodstraf overal afschaffen



– Het is nu eenmaal moeilijk of zelfs helemaal onmogelijk een principe op te stellen, waarmee men de rechtvaardiging en doelmatigheid van de doodstraf in een op haar civilisatie trotse maatschappij zou kunnen baseren. –

 Karl Marx (1853, MEW, deel 8, p. 507)


De doodstraf, pleit er iets voor? Echt goede argumenten hiervoor bestaan niet. Tegenargumenten zijn er daarentegen volop, morele, juridische en praktische. Het aantasten van het leven van een ander, welk recht kan daarvoor bestaan? Juridisch, welke strafmaat is in het geding? En denk aan de vele voorbeelden van dwaling van de rechtspraak. Praktisch, het roept eerder geweld op en misbruik van de macht ligt voor de hand. Enzovoorts.
    Marx pleitte resoluut tegen de doodstraf. Het is een gebrek aan beschaving en zelfreflectie van de staat die de doodstraf kent en uitvoert. Marx was natuurlijk niet de enige. Waar moreel besef bestaat, wordt de doodstraf onhoudbaar.
    In meer dan twintig landen wordt de doodstraf nog uitgevoerd. China voorop, en ook de VS, Iran, Arabische landen en andere.

Het is alleszins urgent de doodstraf op korte termijn mondiaal resoluut af te schaffen. Landen te veroordelen die het nog wagen dit immorele handelen toe te passen. Waarom?
    We leven in een tijd van sterke technologische en biologische ontwikkeling, waardoor er onder meer veel nieuwe vormen van bewapening ontstaan. Die beweging loopt veel sneller dan de moraal. Moraal, ethiek, de wereld lijkt niet meer bij te benen. Wat heb je aan regels als de middelen die gebruikt worden nog niet eens worden gekend?
      Toen mensen het woord drone nog niet eens kenden, werd dat wapen al ingezet. Allerlei robots en in hoge mate zelf sturende en misschien zelfs zichzelf reproducerende wapens zijn mogelijk. Wapens die men nog niet kent, maar al wel worden ontwikkeld.
      Tegelijk bestaat er strijd om grondstoffen, lopen economieën vast, is er een toenemende strijd om leefruimte bij de toenemende druk door de verslechtering van het klimaat, enzovoorts. Met als resultaat strijd om de macht, die de burger niet of nauwelijks meer ziet staan. Machtig, geïnformeerd en toch blind.

Deze ontwikkelingen, hier summier aangeduid, zijn meer dan gevaarlijk en het risico van cynisme ten aanzien van het leven is levensgroot. Een pleidooi tegen de doodstraf kan een van de elementen zijn van een tegenbeweging. Stel het leven centraal, bestrijdt cynisme.
      Wanneer het zou lukken de doodstraf mondiaal uit te bannen en op het verbod toe te zien, zou dat de discussie over de waarde van het leven van elke mens vooruit helpen. Het zal niet makkelijk gaan, het gaat niet om illusies, maar er zijn dingen die nooit opgegeven mogen worden.
      Cynisme ten aanzien van waarden moet men vóór proberen te zijn, hoe lastig dit ook is.