Over kinderfeesten gesproken. Mijn mooiste herinnering aan kinderfeesten is toch eigenlijk Sint Maarten. ‘11 november is de dag ….!’
Toen onze Nieuweweg vroeger nog een drukke winkelstraat was, was Sint Maarten echt een feest, niet alleen het vele snoep, de zakcent, de lampions die bij harde wind soms vlamvatten, handjerekken, ook de drukte en soms zelfs een groep volkszangers op straat.
Groningen is een stad van Sint Maarten, zie onze trotse Martini. Martinikerk is natuurlijk gewoon de afkorting van Sint Maartenskerk. En al klinkt het erg katholiek, Sint Maarten is gewoon een feest van vrijgevigheid, voor de armen, liefst voor iedereen, voor alle kinderen. Mythes bestaat er genoeg rondom dit feest en vooral liedjes met de meest rare teksten die je kunt bedenken. Niet zo Gronings, maar wel leuk is bijvoorbeeld deze:
Sinte Maarten mikmak
Mijn moeder is een dikzak
Mijn vader is een dunnetje
Geef m’ een pepermunnetje
Lekker kort, dan kun je snel naar de volgende deur. Sint Maarten wordt niet overal gevierd en er zijn verhalen over af- en toename. Het laatste zou heel aardig zijn.
In Groningen werd het feest dit jaar ook weer ’s avonds gevierd met een mooie tocht tegen armoede en tweedeling. SP-gemeenteraadslid Rosita van Gijlswijk nam het initiatief en vele Groninger organisaties en partijen deden mee. Zo wordt het feest nog mooier, voor jong en oud, niet alleen sociaal als vrijgevigheid, ook als solidariteit. Dat past prima bij elkaar, strijdbaarheid kan ook leuk zijn.
