donderdag 3 oktober 2013

Mogelijk


Meestal reageer ik niet direct op nieuws. Laat maar even zakken, alles is al zo haastig en hijgerig. Mogelijk is de reactie voorbarig. Dit keer maar eens wel. Hoe is dit mogelijk?

Voorop de Volkskrant staat staatssecretaris Van Rijn met zijn nieuwe wet WMO 2015. Zorg Nieuwe Stijl. Hoe is het mogelijk. Heel het land wordt vrijwilliger, als het aan de regering ligt. Een hoge pretentie, die echter natuurlijk slechts mogelijk is omdat in ons land al zo’n beetje de hoogste graad van vrijwilligerswerk bestaat van de hele wereld. Makkelijk mogelijk.

De staatssecretaris zegt: ‘Eenzaamheid kan mogelijk worden verminderd door bijvoorbeeld ouderen te laten voorlezen op de voorschoolse opvang voor kinderen met een taalachterstand.’ ‘Mogelijk’.
Dit is zonder precedent. Het beleid wordt gefundeerd op het mogelijke. Succes is natuurlijk niet gegarandeerd. Mogelijk is er resultaat. Doe maar, kijk maar wat mogelijk is. Geen zekerheid, mogelijkheid.

Wanneer iemand zegt dat iets mogelijk is, ligt het woord onmogelijk op de loer. Hier ligt het op de keukentafel. In het prachtige schema dat Van Rijn presenteert, voorop de krant, staat dat wie zorg nodig heeft een Keukentafelgesprek voert met de ambtenaar. De vraag is dan: Zelfvoorziening mogelijk? Zo niet, dan krijgt u mogelijk zorg toebedeeld met daarbij het verzoek in de voorschoolse opvang te gaan voorlezen. Mogelijk wordt u erheen gebracht.

Is dit wel mogelijk? Gemeenten hebben al lang loketten, omdat ambtenaren niet de mogelijkheid hebben met iedereen aan de keukentafel te zitten. Althans leek dat onmogelijk. In het land van welzijn en zorg bestaan deze half informele gesprekken al lang, nu wordt ook de ambtenaar zelf welzijnswerker. Hoe is het mogelijk.

Mogelijk levert de hele operatie twee miljard bezuiniging op. Mogelijk is het een greep in de lucht dat er zo nog goede zorg mogelijk blijft. De staatssecretaris houdt het niet voor onmogelijk. Een krachtig beleid van het misschien mogelijke.