Zeggen hoe de dingen zijn, vereist meer creativiteit dan je zou denken. De werkelijkheid wordt altijd overstegen als je precies zegt hoe het is.
Daniil Charms (1905-1942) was de schrijver die het anders zegt en veel laat zien. Het is of lijkt op dada. Dada in Zürich zei veel over de massiviteit van de burgerlijke cultuur, het dagelijkse leven, de oorlog en de staat. Charms schreef over het futiele en het massieve. Dat vindt men lang niet altijd fijn. Niet in het Rusland van Stalin, maar is dit nu zo anders? Als het maar onschuldig blijft. Charms moest dus maar kinderboeken gaan schrijven. De kinderlijke fantasie hoeven we toch niet serieus te nemen?
Charms stierf in gevangenschap en kreeg geen graf. Toch spreekt hij nog altijd, is dat geen dada? Het heet absurd, maar men moet het niet gekker maken dan het is.
Tot 25 mei is in Groningen in het voormalig hoofdpostkantoor aan de Munnekeholm een prachtige expositie over Charms te zien. Tachtig (!) tekenaars, drukkers en kunstenaars laten Charms zien en spreken. Na 25 mei duikt deze expositie vast nog wel ergens op. Je zult niet worden teleurgesteld.
