Grutto’s zijn alweer ongeveer een maand terug in Nederland, in Groningen wat later dan in het westen van het land, geloof ik. Maar ze zijn er. ‘Heb je ze al gezien?’, werd me enkele keren gevraagd. Jawel, en ze wilden op de foto ook.
Over de grutto is veel te doen. Terecht. Alarm is hier geen overdreven reactie. De grutto’s hebben het moeilijk. Moeilijk goede foerageer- en broedplekken, vochtige weilanden en dergelijke te vinden, plekken waar ze ook nog predatoren van het lijf kunnen houden.
Die liggen overal op de loer. De vos in het land en de kat op de boerderij een eindje verderop. Ja, de kat verstoort de biodiversiteit. De kat moet in quarantaine.
Grutto’s komen er vaak wel kabaal makend aanvliegen, in een soort stuiterende snelle vlucht, maar de kuikens die groot groeien en wegvliegen zijn met veel te weinig.
Zo stelt SOVON dat er om de Nederlandse populatie op hetzelfde peil te houden in 2019 13.000 jongen nodig waren, die opgroeiden tot ‘vliegvlug’, het waren er feitelijk ongeveer 9000, dus 4000 te weinig. Tel dat door over enkele jaren en ieder snapt het drama dat zich onder de grutto’s afspeelt.
De grutto, de vogel die een paar jaar geleden uitgeroepen werd als Nederlandse ‘Nationale Vogel’. Lijstjes en prijsjes brengen nog geen geluk.
Dat hoeft niet te belemmeren de fraaie vogels te tonen als ze op de foto willen. Met een beetje geluk en rust lukt dat. Hieronder zie je een paartje dat wel op de foto wilde, ten westen van de stad, Groningen.
Aan dit paartje zal het niet liggen. Het loopt er pront bij.
Cijfers SOVON zie:
https://www.sovon.nl/sites/default/files/doc/rap_2020-03_jonge_gekleurringde-gruttos-2019-2.pdf
