Op 2 september demonstreerden 4000 werkers in de Jeugdzorg. Met de Jeugdzorg krijgen honderdduizenden jongeren en families te maken, zo niet meer. Sinds 2015 zijn de gemeenten hiervoor verantwoordelijk en moeten zij met een ingeperkt budget de jongeren van hun eigen zelfredzaamheid overtuigen.
En dat lukt niet, want dat kan niet. Een commissie onder leiding van Micha de Winter concludeerde onlangs dat er grote misstanden in de Jeugdzorg bestaan. Daarover wilde de pers wel wat schrijven.
Begrijpelijk komen de werkers nu samen in beweging. Dan verwacht je heel wat ondersteuning van zo’n actie en aandacht door de pers. Met leuke foto’s en een inspirerend verhaal van de werkers die graag aan de slag willen voor onze jeugd en zich uit de naad werken.
Een uitgebreid verslag nu de actie gestalte krijgt? Dit stukje hierboven telt 123 woorden. Het verslag van de actie van Jeugdzorgwerkers in de Volkskrant vandaag – 3 september 2019 – telt de helft, 61 woorden. Wat een omvang, wat een aandacht! Gaat het om een actie waar deze krant weinig woorden aan vuil wil maken?
De hedendaagse pers heeft vaak meer aandacht voor eigen verhalen, columns en meningen dan voor acties in de samenleving, zoals vakbondsacties. Die komen er bekaaid van af. Jammer! De balans is zoek, nog steeds. Geeft persvrijheid geen grotere verantwoordelijkheid?
