Met Nieuwjaar hoor je nog eens wat. Geknal bedoel ik niet, maar op visite. Hieronder zie je een foto van een goudvink (Pyrrhula pyrrhula), een mannetje. Helaas was ik er een paar weken geleden net niet snel genoeg bij om zo’n foto te nemen, dus maar even geleend. Foto’s van goudvinken heb ik wel genomen, meestal in het bos, maar dan vaak wat op afstand.
Een paar weken geleden zat in de achtertuin op de vogeldrinkbak opeens een pontificale goudvink. De rode borst naar mij toe. Achter het huis staat een boom waar eens in de zoveel jaar een clubje goudvinken foerageert. De zaden of de nieuwe al wat uitlopende knoppen zijn lekkere hapjes voor deze vinken. Altijd op dezelfde boom. De buren achter kijken makkelijk in die boom, maar wij hebben de drinkbak.
De goudvinken zaten ongeveer een week in ons buurtje. In de stad is heel wat natuur te zien, dat blijkt altijd maar weer.
Zo blijkt mijn familie ook vaak goudvinken te zien, maar dan op het werk. De prachtvink als uitdrukking van de bureaucratie. Op het ziekenhuis loopt volgens het personeel een ‘goudvink’ rond. Die vinkt de punten van het protocol af en betuttelt de collega’s vanuit een hogere salarisschaal. ‘Trek een schone jas aan, je loopt al dagen in een vuile.’ Dat moet mooi werk zijn, afvinker, goedbetaald een ander vertellen wat die moet doen. Goudvinken heb je dus in soorten.
Of in een andere grote organisatie. Daar kennen ze de afdeling ‘Vinken en Kruisjes’. Ook niet officieel natuurlijk, maar de werknemers weten precies waar die zit. Een groeiende afdeling, de goudvink is in de organisatie een vruchtbare vogel. Alhoewel, als zo’n goudvink komt koekeloeren of iedereen wel volgens opdracht aan het werk is en dan trots als een pauw rondloopt, denk ik misschien eerder aan een goudhaan. Maar ja, dat zijn maar kleine vogeltjes.
Zo blijkt er ornithologisch heel wat te doen in de hedendaagse bureaucratie. Ieder kent de goudvink. Er lijkt nog heel wat personeel vrij rond te vliegen dat nog voor het echte werk in te zetten is bij een ‘krimpende arbeidsmarkt’.
Ondertussen hebben onze goudvinken de boom bij de achterburen verlaten. De vrijheid van de goudvink blijkt groter dan die van de bureaucraat. Laat dat maar zo blijven. Een gelukkig Nieuwjaar zonder vinkjes en kruisjes.
Pyrrhula pyrrhula
P.S. Wat is de goudvink, de vogel, toch vriendelijk. Direct nadat deze blog was gepost, waren ze weer terug in hun boom.
En ook daarna kwamen enkele weer terug. Op 17 januari lukte het de onderstaande weliswaar niet perfecte, maar wel vrij duidelijke foto's in de achtertuin te nemen. Mooi, zo'n 10 dagen voor de Nationale Tuinvogeltelling van Vogelbescherming (27 en 28 januari). Dan mogen ze ook even komen langsvliegen.
