Oudemansiella mucida, de Porseleinzwam. Een zwam waarvan de paddenstoeldeskundige Hermann Jahn (1911-1987) beweerde dat deze een onvergetelijke aanblik biedt.
Dat was tot nu toe geheel langs me heen gegaan. Hoewel natuurliefhebber en graag rondkijkend, ben ik lang geen mycoloog, absoluut geen paddenstoelenkenner. En met het droge weer van afgelopen tijd – een nu door mij bedachte oorzaak – waren er in de bossen nabij Lochem gisteren maar betrekkelijk weinig opvallende paddenstoelen te zien. Dat zal nog wel veranderen, mag ik hopen.
De blik was wandelend in landgoed De Boekhorst dan ook meer naar boven gericht, naar de vogels. Dit landgoed kent een wat verwaarloosde achtertuin, park, bos, wat je wilt, maar lekker rommelig, het barst van de vogels en een ree zie je er zo.
Gelukkig zijn er onder natuurliefhebbers heel wat die graag hun kennis over dieren en planten met je willen delen. Zo zat op een vrij slordig beukenlaantje achterin De Boekhorst iemand nadrukkelijk naar een gevallen boomstammetje te turen.
Wij erop af. ‘Ik denk dat het een Porseleinzwam is, neem ook maar een foto.’ Dat is leuk, je kennis delen, en voor je het beseft is er weer wat bijgeleerd.
Inderdaad een fotogenieke zwam met fraaie uiteenlopende plaatjes aan de onderkant. Komt voor op beuken. Eetbaar maar onsmakelijk. Schijnt niet zeldzaam te zijn.
De zwam zien is echter een ander verhaal, een beetje oplettendheid is wel geboden. Of een vriendelijke natuurliefhebber als voorbijganger, die je er even op wijst.
