Koop eens een daklozenkrant. Soms heten ze anders, zoals ‘straatmagazine’, en ze zijn te koop. Hoe gaat dat kopen in zijn werk? Je let een beetje op op straat in je stad en welja, daar staat zichtbaar als altijd de straatkrantverkoper of verkoopster. Je loopt er heen, vraagt ‘Wat kost’ie?’ Je kunt er gerust een paar dubbeltjes bij doen, al hoeft dat niet. Afrekenen, krantje onder je arm en naar huis.
Vaak leuke en informatieve stukken over het leven van de dakloze, ex-dakloze, vluchtelingen, Roma en allerlei anderen. Veel over sociale en maatschappelijke thema’s tot en met de kunst, al dan niet de schepping van een (ex-)dakloze.
Dat is niet zo erg moeilijk, zou je zeggen. Maar als je eens zo’n krant koopt en een wat langer praatje maakt met de verkoper en je let nog goed op ook, dan zie je hoeveel mensen hier nog moeite mee hebben. Ze kijken recht voor zich uit, kijken weg of hun blik staat helemaal op oneindig. Ja, dan zie je niks, zou je zeggen. Toch hebben deze mensen vaak de verkoper best waargenomen. Van afstand, die verkoper met die enge uitgestoken arm waarop een stapeltje kranten rust.
Ziende zijn de wegkijkers blind, want ze missen het praatje, het beetje hulp aan socialisatie of integratie en ook nog de vaak heel aardige artikelen. Wat kun je makkelijk toch veel missen.
Zijn deze mensen bang? Is dat nu de angst die overal regeert, zoals men zegt? Zouden ze je wel durven te vertellen op welke partij ze stemmen? Tja, het kunnen ook nog noeste wereldverbeteraars zijn, die denken dat zo’n klein krantje aan dat grote doel toch geen bijdrage levert.
Dat kun je beter weten! Daklozen, mensen die geen inkomen hebben, mensen met stoornissen, mensen die prachtig woonden tot hun huis werd gebombardeerd, overal op die wereld zijn vergelijkbare kwesties aan de orde van de dag. Overleven, waar je anderen voor nodig hebt.
Waarschijnlijk kan de (ex-)dakloze je hier best veel over vertellen. Misschien komt hij (zij) zelfs meer dan anderen mensen tegen bij wie het dak van hun huis is weggeslagen. Hij weet wat dat betekent, niet voor één dag, alle dagen weer.
Of heel simpel, heeft alles toch met dit alles te maken. Kijk je medemens in de ogen en dan weet je wat ellende elders betekent, en dat daartegen gemobiliseerd kan worden. Ver weg is dicht bij, en omgekeerd.
Wedden dat veel actieve mensen de daklozenkrantverkoopster wel zien staan? Vertel dat aan die bange wegkijkers. Ze weten niet wat ze missen, al moeten ze dat niet alleen op straat zoeken, maar vooral toch bij zichzelf. Een echt goede reden is er immers niet? En voor je het weet hebben ze die solidariteit zelf hard nodig. Dat is velen al overkomen.
Leve dus de moraal: koop eens een daklozenkrant. Het kost je een beetje aandacht, maar verder zo goed als niets.
Afbeelding, omslag van De Riepe, straatmagazine voor Noord-Nederland.
Elders in Nederland zijn andere ‘daklozenkranten’ te koop.
