Semslinie Kunstverwaarlozing
Fietsend langs het kanaaltje dat ongeveer loopt van Wolfsbarge naar Nieuwe Compagnie, tussen Kropswolde en Kiel-Windeweer, denk ik altijd weer aan Almelo.
Hoe is het mogelijk en waar ligt dit allemaal, zal menig lezer nu denken. Dit kanaaltje ligt aan de zuidkant van Gemeente Hoogezand-Sappemeer, en waar Almelo ligt dient ieder te weten.
Of het kanaaltje een naam heeft? Zeker weet ik het niet. In ieder geval geen naam die direct voor iedereen duidelijk maakt waar we ons nu bevinden. Zeker is wel dat dit ligt aan de Semslinie, de rechte veertig kilometer lange grens die in de zeventiende eeuw op last van hogerhand door de cartograaf en landmeter Johan Sems getrokken werd om Groningen van Drenthe te scheiden, vice versa.
Op deze lange rechte lijn heeft eind vorige eeuw een herindeling plaatsgevonden en om dat niet ongemerkt voorbij te laten gaan en nu juist te uitbundig vieren zijn in het grote en stevig gesubsidieerde kunstproject Semslinie Kunstlijn acht flinke kunstprojecten geplaatst, in 2002 of daaromtrent.
En daarom denk ik aan Almelo langs dit kanaaltje. Halverwege staat het eerste kunstproject dat Otium genoemd is, waar een heel verhaal bij hoort dat deels op het kunstwerk zelf te lezen is of was, en waar ik de eerste keer langs dit kanaaltje heel positief over was. Mooi ding, mooie kunst, en het roept vragen op over de betekenis, de omgeving, het hoe en waarom.
In 2009-2010 heb ik voor Almelo een visie gemaakt over Kunst in de openbare ruimte. Samen met kunstenaars, architecten en inwoners van Almelo, en met een stempel van instemming en goedkeuring door B&W en de Gemeenteraad.
Deze visie bevat naast waarden, esthetische uitgangspunten, lokale oriëntatie en ideeën (enzovoort) ook enkele praktische richtlijnen. Lees maar: ‘De financiering van goed beheer en onderhoud moet in de afwegingen van nieuwe kunst worden meegenomen.’ (pag. 21)
In Hoogezand is zo’n idee kennelijk minder bekend dan in Almelo. Bij het eerste kunstwerk aan het kanaaltje van de Semslinie lijkt het benodigde onderhoud niet goed afgewogen noch gegarandeerd te zijn.
Daarom denk ik elke keer aan Almelo. Jaar in jaar uit kom ik hier wel en het kunstwerk ziet er steeds dramatischer uit. Semslinie Kunstverwaarlozing. Arm kunstwerk.
Je kunt je afvragen of het hele ding als het zó moet niet beter opgeruimd kan worden. Daar pleit ik overigens beslist niet voor. Herstel en goed onderhoud is een betere gedachte. Het project was zo slecht nog niet. Om het blijvend inspirerend te laten zijn moet er echter wel wat gebeuren.
Op het wereldwijde web ziet het kunstproject er nog wel fier uit. Virtuele werkelijkheid. Tja, wie fietst er nu ook langs zulke kanaaltjes…
