Alsof ze het gehoord hebben. Ik zeg wel eens dat de natuur voor je voeten ligt. Overal is wat te zien, ook dichtbij. En dan zit er opeens een Groot koolwitje in mijn raam, net uit haar pop, klaar om naar buiten te vliegen. Ja, inderdaad, binnen zat de pop, de rups moet naar binnen gekropen zijn. Op mijn studeerkamer op één hoog. ‘Want daar word je bestudeerd.’ Dat zal deze rups wel hebben gedacht.
In de vorige blog liet ik een foto zien van een rups, naar mijn idee de rups van het Groot koolwitje (Pieris brassicae). Genomen op 1 juni, een week ervoor had ik ze ook al gezien. Behoorlijk veel.
rupsen van het Groot koolwitje
Groot koolwitje? Ik weet dat nu helemaal zeker, want zij was bij mij op bezoek. Op een bijzondere manier. Op mijn werkkamer heb ik niet zo vaak een raam open, want met de open deur naar de rest van het huis is er frisse lucht genoeg. Een enkele keer wel.
Waarschijnlijk op zo’n zeldzaam moment, kort geleden, in vrijwel dezelfde tijd als van de foto’s van de rupsen heeft één haar kans gegrepen en moet naar boven geklommen en naar binnen gekropen zijn. Het kan wel kloppen, want ze zaten ook direct onder het raam. Op het vrijwel uitgebloeide Look-zonder-look (Alliaria petiolata).
Zo ontdekte ik, op 12 juni of daaromtrent, een pop onderaan de dwarsbalk (tussendorpel) van het zijraam. Aan de binnenkant dus. Gewoon op mijn kamer. Ik liet de pop zitten, nam een foto, en had die verder nog niet bekeken.
de pop
Gisteren, 18 juni, maakte ik een hoekje bij dat raam schoon. Even het raam open. Tot mijn verrassing zat er opeens een vlinder klaar onder op het kozijn van hetzelfde raam om weg te vliegen. Jawel, de pop was leeg, dit moest de vlinder zijn. Groot koolwitje!
Prachtig, zo gaaf nog. Net geboren, of hoe dat maar heet bij zo’n metamorfose van rups en pop naar vlinder.
Was het een hij of een zij? Zwarte vlekken op de bovenkant van de voorvleugels. Dan is het een dame. Ik wist dat ook niet, je kunt het opzoeken.
de vlinder, een dame
Zij was er nog niet helemaal klaar mee. Ik liet het raam maar open voorlopig. De vlinder heeft er nog geruime tijd de wereld door ingekeken. Tot ze wegvloog.
Om 11.00 uur zag ik de vlinder, om ca. 12.30 uur durfde ze het erop te wagen. Weggevlogen.
Ze ging er dus niet direct vandoor. Ze keek eerst alvast de wijde wereld in. En ziet vlak voor haar snoet een krentenboom met krentenpikkende merels en mezen. Oei, daar moet zij veilig tussendoor …? Best wel dapper het er ten slotte op te wagen.
Toen was de vogel gevlogen, pardon, de vlinder. De lege pop zat er nog. Toch nog eens goed bekeken. Inderdaad de pop van het Groot koolwitje.
het restant van de pop
In eigen huis, tuin en buurt bestaat de natuur. Als je er oog voor hebt is ‘alles’ te zien.
Kijk maar goed. Dat is mijn visie op de natuur, een stukje ervan. Niet te ver kijken, althans niet alleen dat maar doen. Overal is veel te zien. De rups, de pop, de vlinder, het lege raam, alles klopt weer. Wat willen we nog meer?
de vlinder, klaar voor de start
