Veel te veel maatstaven

Een mens raakt in deze tijd makkelijk in de war. Wat zijn er toch een boel maatstaven. Voor elke dag wel één.
      De Russen pikken de Krim in. Dat mag niet, je mag de integriteit van een natie niet kwetsen. Maar ja, als ik erover nadenk wil ik dat ook niet, maar zou toch het liefste Rusland en de Oekraïne beide een prachtige marinehaven en badplaats in de Krim gunnen, en de rest van het schiereiland teruggeven aan de Krim-Tataren. Die kunnen geen kant op. En hebben het meeste geleden. ’t Was bovendien ook hun land. Helaas ga ik hier niet over.
    Ach en wee wat die Russen toch doen. Toch denk ik dan aan Kosovo. Weet u het nog? Dat hoorde bij Joegoslavië en toen West-Europa meehielp dat land over de Balkan te verstrooien hoorde het eerst nog bij Servië, maar ongegeneerd pleitte dat Westen al snel na de eerste schermutselingen voor een ‘vrij’ Kosovo. Inclusief het argument van het bombardement. In 2010 oordeelde het Internationaal Gerechtshof dat Kosovo zich eenzijdig onafhankelijk mocht verklaren.
      Kosovo is nu ‘zelfstandig’. Zonder veel economisch perspectief. Wie vaart er wel met dit machtsspel?

De gedachte aan een overmaat aan maatstaven drong zich afgelopen weekend op een andere manier op. De nieuwslezer van het journaal vertelde wel vijf keer dat de Amerikaanse drones omstreden zijn omdat ze burgerslachtoffers maken. Is dat de enige maatstaf? Er is veel meer aan de hand.
    De Verenigde Staten bombarderen Pakistan. Daarmee doen ze minstens vier dingen die naar normale maatstaven niet mogen.
    1 – Ze creëren een levensgevaarlijke nieuwe wapenwedloop.
    2 – Ze vallen een land binnen waarmee ze geen oorlog hebben.
    3 – Ze brengen mensen om het leven zonder dat deze berecht zijn.
    4 – Ze maken burgerslachtoffers, zij doden.

Door steeds te stellen dat je met drones geen burgerslachtoffers mag maken wordt een accent gelegd. De eerste drie acties, waar geen positieve morele, volkenrechtelijke, strafrechtelijke of politieke maatstaf voor bestaat, raken uit zicht. Het is een ideologische domheid, een enorme eenzijdigheid.
    Het gaat niet om alleen naar de andere kant te kijken. Op heel de wereld gebeuren momenteel veel te veel dingen die doden kosten en qua doorwerking levensgevaarlijk zijn. Het wordt tijd om in de Verenigde Naties nieuwe krachtige maatstaven vast te stellen. Veel maatstaven is nooit een luxe.





PS – In Groningen wonen ca. 80% van alle etnische Grunnegers. Een maatstaf voor iets?