In mijn blog van 15 mei jl. schreef ik hoe wezenlijk het voor volkeren is hun grond te behouden. Grond en bestaansgrond hangen nauw samen. Kern van het kolonialisme is daarentegen de onteigening. Wat resulteert in het wegjagen van volkeren van hun land. Daarmee wordt hun identiteit vernietigd, als er geen verzet gepleegd wordt.
Ik dacht daarbij niet alleen aan de Russische ‘operatie’ tegen Oekraïne, maar ook aan andere landen, verspreid over de hele wereld, die het land van inheemse volkeren en het bestaansrecht van oude culturen betwisten.
In Israël is het weer raak, een onderdeel van de Israëlische politiek. De nieuwsbrief van ‘The Rights Forum’ van 20 mei beschrijft gedetailleerd het door de Israëlische regering toelaten van de bouw van meer dan 4000 nieuwe woningen op de bezette Westelijke Jordaanoever. Waarbij het niet anders kan – en zelfs zo is het bedoeld – dat de grond wordt afgestaan door de Palestijnse bewoners en gebruikers van dit land.
Het kan niet zo zijn dat de gevolgen voor de bewoners niet gezien wordt. Neen, er wordt een bewuste koers gevolgd, een drama voor de bestaande bevolking door het diepe ingrijpen. Bovendien is het een verdere bron voor oorlog en geweld. Waaronder niet alleen de Palestijnen lijden, maar ook de Israëli’s.
Wat zou het toch een enorme stap vooruit zijn – ook mondiaal gezien – als het recht van volkeren hun grond te behouden daadwerkelijk erkend en goed toegepast zou worden. Het gaat om een van de grootste bronnen van geweld en oorlog. Het gaat bovendien om het recht van volkeren en groepen om hun identiteit te behouden en zich als volk en staat te ontwikkelen.
En om de kinderen een toekomst te geven. Zoiets menselijks mag toch gevraagd worden?
Bron: The Rights Forum, rondzendmail van 20 mei 2022.
