Het hele klimaat met alle discussies zal ook de rechtgeaarde klimaatactivist niet altijd plezieren. Wat een gepraat, wat is er toch een boel onzin. Gelukkig rukken al met al toch ook de serieuze discussies en de technologische inhaalslag op. Veel te laat natuurlijk, maar het moet … En lastig blijft het, het thema is zo groot, voor velen té groot, al kan – van de andere kant bezien – niet iedereen dát snappen. Nog meer te doen dus nog. Zoals in het onderwijs aan de kinderen die deel uitmaken van de pogingen tot redding van onze aardbol.
De blik op de natuur is natuurlijk niet altijd droevig. Of beter gezegd, vaak helemaal niet droevig. Trek er op uit en ontmoet je klimaat-maatje in de natuur zelf. Dat is leuk en dat hoort er ook bij. Meer inzicht verwerf je erdoor, dan zie je meer en meer óók de leuke dingen. Vaak de kleine mooie dingen.
Je kunt in de natuur heel vaak dicht bij het leven komen. Bij de de planten, de dieren en zeker ook de vogels. Doe dan rustig aan, de vogel is niet zomaar gevlogen. Dat bewees de jonge bontbekplevier die we tegenkwamen in de eb-waterlijn van Schiermonnikoog, een poosje terug. Net als de dribbelende drietenen vliegt zo’n bontbek pas weg als hij zich gestoord en bedreigd voelt. En zover moet je het niet laten komen. Rustig blijven staan, op gepaste afstand, foto’s maken door wat in te zoomen. Dus niet met drukke gebaren naar de vogel oprukken. Laat hem zijn gang gaan. De bontbek hier, inderdaad op Schier, hield zich ook aan deze principes. Wij hielden een beetje afstand, de vogel scharrelde vrolijk en ongestoord door. Het had wel een film kunnen worden over deze ene vogel. Maar hij was geduldiger dan wij, dus bleef het bij een paar mooie foto’s. Leve de mooie kanten van de natuur.
Die bieden we bij deze aan, namens de vogels, de dieren, de planten, de natuur, of kun je zeggen namens het klimaat? Dat klinkt niet. Dat klinkt pas weer als er snel heel veel gebeurt. Met dank dan van deze jonge bontbekplevier.
