Vorige week zat ik met nog 400 Groningers op de publieke tribune van de Tweede Kamer. Het zoveelste gasdebat. In kleurige optocht erheen.
Op naar de preek van minister Wiebes. Zijn simpele logica van de politieke causaliteit. Geen gas meer, dan ook zo weinig mogelijk meer betalen. Logisch toch? Liever de boel slopen en opnieuw bouwen dan al die peperdure versterkingsverbouwingen. Logisch toch? Ja, logisch in de portemonnee van het kapitaal dat zegt te betalen, maar geen zin dat daadwerkelijk te doen. De allang ingeboekte winsten wil men graag houden. Vanuit dat gezichtspunt ook niet zo onlogisch.
Groningers weten echter ook: wij willen ons huis en onze mooie woonomgeving behouden. Geen flutoplossingen.
Dat resulteert in een taaie strijd waarbij sommige media de demonstranten uitdagend vragen: ‘Houd je dit nog vol? Het helpt toch allemaal niet?’ Want nieuws gaat over een verandering van de situatie, en die zou inderdaad veranderen als de moed zichtbaar en massaal wordt opgegeven.
Natuurlijk geven sommigen een keer op, soms tijdelijk, soms definitief. Maar anderen zullen weer opstaan en doorgaan.
En dat is niet tegen beter weten in. Strijd is lastig, maar nodig. De resultaten zouden nu al heel anders zijn als de strijd al was opgegeven.
Dan preekt Wiebes in de kamer. Lang van stof dit keer, hij gaat maar door zijn mantra te herhalen: ‘hij weet het eventjes niet.’ De Groningers op de tribune moesten intussen hun actiekledij en spandoeken bij de voordeur van de Tweede Kamer achterlaten. Dom van de overheid, het kan wel een regel zijn, maar geloof maar dat Wiebes nu nog duidelijker heeft gevoeld dat al die keurige mensen op de tribune elk woord van hem op een goudschaaltje wegen en geen smoes accepteren. Ook als het wel heel veel woorden zijn die de minister vandaag nodig heeft.
En dat geeft druk, vooral omdat – zoals bekend – er nog duizenden achter de 400 aanwezig Groningers staan, zoals tijdens de demonstratie van 19 januari jl. in de stad Groningen zo’n 12000 demonstranten lieten zien. Heeft het dus zin? Ja, heel veel.
Bij elk woord dat hij uitspreekt wordt Wiebes’ logica op de proef gesteld, en …. valt hij door de mand. Hij weet het niet meer, dat wordt wel duidelijk. Hij kan naar zijn achterban misschien maar moeilijk verkopen dat in Groningen de geldkraan open moet staan, terwijl er toch minder of geen gas meer wordt gewonnen.
Maar aan de Groningers heeft zijn logica van vandaag ook niets te melden. Het ‘wordt gewoon te duur’ is immers onzin. Ook een hoog bedrag is uiteindelijke gewoon een geldbedrag dat misschien op dat moment ten koste van iets gaat, maar ten gunste van het sociale belang er gewoon kan zijn. En er is niets dat hard kan maken dat het verloren geld zou zijn als toekomt aan het oplossen van een groot probleem van de bevolking. Ook niet als het tijdelijk van iets anders afgaat.
Zo’n verdeling is enerzijds maar betrekkelijk, anderzijds natuurlijk ingebed in een strijd van belangen. Dan mag je ook ‘gewoon’ het belang van mensen die lijden onder de destructieve gaswinning voorop stellen. Dat is dan een politieke uitkomst waar niets mis mee is. Het draait om de politieke wil en de machtsverhoudingen.
Een minister zal vrijwel nooit voor de publieke tribune zijn toezegging doen, want dat ervaart hij als gezichtsverlies. Hij kan lang spreken over ‘knopen in zijn buik’, maar hij vergeet echt niet dat er meer zijn met knopen in hun buik, ook al liggen hun actie-T-shirts bij de voordeur. Hij zal de politieke druk ervaren, daar doet een lang verhaal niets van af.
Er zal een oplossing komen. Er zal druk zijn van acties. Het drama jarenlang in de ellende te zitten mag geen dag langer duren. Maar zonder strijd en tegendruk zal Den Haag traag zijn als een slak, praatjes blijven verkopen en zich verschuilen achter half-affe onderzoeksrapporten. Elke actie schiet een beetje op, hoe weinig concreet ook nog. Het verhindert dat de hele provincie als slechts een voorbijgaande kwestie technocratisch wordt ‘opgelost’ en de mensen tegen elkaar uit worden gespeeld.
We gaan wel weer naar Den Haag. Solidair. Misschien met 500, desnoods met 300. Het heeft zin. Elk huis dat versterkt moet worden, moet dat ook daadwerkelijk worden. Logisch toch? Je moet elkaar bij de les houden. Dat is nu eenmaal zo bij zo’n langdurige kwestie. Dat doe je dan toch?
Veel informatie vind je op de website van de Groninger Bodembeweging:
https://www.groninger-bodem-beweging.nl/
