Enkele dagen geleden organiseerde de Stichting Groningen-Jabalya een avond over de situatie in Gaza. Ingrid Rollema van de Stichting Hope vertelde over creatieve projecten met kinderen en jongeren in Gaza. Films erbij, en zo werd duidelijk dat het project Open Studio enorm veel betekent voor de jeugd in dit alleen gelaten land.
Alleen gelaten, de bewoners van Gaza leven met de meest minimale middelen, die voor het leven nodig zijn. In hoge mate opgesloten en alleen gelaten door een wegkijkende wereld. De steden verwoest, het land vergiftigd. En toch zie je op de films de creatieve kracht van jongeren die staan te dansen. En zie de kinderen tekenen, therapeutisch, als je denkt over hun trauma’s. Tekeningen zoals kinderen die maken.
Maar de politieke situatie is uitzichtloos, alhoewel: gelukkig praten de fracties en leiders van Palestina weer met elkaar. Hopelijk nu met een resultaat dat beklijft. Dat kan misschien nieuwe perspectieven bieden.
Op deze avond werd de vraag gesteld: is er een perspectief voor Gaza? Dat is een vraag van universele betekenis. Steun bieden moet in iets positiefs resulteren, en wat als dat niet zichtbaar is? Zijn mensen niet geneigd om niets meer te doen als het echt moeilijk wordt? Is dat de reden waarom er eigenlijk zo ongelooflijk weinig aandacht is voor Gaza?
Met de vraag werd dus bedoeld: is er nog hoop? Het antwoord luidde: ‘Neen.’ Waarmee bedoeld werd, ik zie het niet voor me, gezien de situatie van nu.
Indirect werd natuurlijk gevraagd: ‘Maar waarom ga je er dan mee door?’ Al die inspanningen.
En dan moet je opletten: Er zit hier een enorme adder onder het gras. Alsof je niet door moet gaan met steun te bieden voor de mensen die er nu zijn, de kinderen, de jeugd, de volwassenen en de ouderen, de gewonden en gehandicapten.
Je moet doorgaan. Of moet je omdat er nu geen beter en helder perspectief is dan maar stoppen? Betekenen de mensen van nu niets?
De vraag is niet cynisch bedoeld, maar zo’n consequentie ligt makkelijk op de loer.
Soms moet je gewoon doorgaan, ook al weet je niet of je een positiever einde nog mee zult maken. Het zou toch goed en eigenlijk gewoon menselijk zijn, dat alle in de steek gelaten volkeren en groepen steun krijgen. Steeds maar door, al moet er natuurlijk tegelijk naar een sterker uitzicht voor de toekomst worden gezocht. Het een sluit het ander niet uit.
Het is dan geen doorgaan tegen beter weten in. Het is de juiste aandacht voor het hier en nu. Nederlanders vragen vaak bij een collecte, komt het geld wel goed terecht? Dat weet je niet altijd en soms moet men na nieuw geweld ook nog helemaal opnieuw beginnen. Tegelijk moet je er toch op vertrouwen. Voor wie het nu nodig hebben.
Informatie over de Stichting Hope en Gaza, zie www.hope-foundation.nl/
Informatie over de Stichting Groningen-Jabalya, zie www.groningen-jabalya.com/
Informatie over Gaza en de politiek met betrekking tot Palestina, zie www.rightsforum.org
