zondag 28 augustus 2011

De dictator verslagen


Kadhafi is verslagen, hij is even niet te vinden. Binnenkort zal hij wel levend of dood ergens worden aangetroffen. De opstandelingen hebben gewonnen, de NAVO heeft van alles uit de kast gehaald en de VN-resolutie flink moeten oprekken om de overwinning te behalen. Voor alle duidelijkheid: de rebellen hebben gewonnen en hun feest van de overwinning op de dictator is terecht.

Toch blijft knagen dat geweld, verwoesting, vele doden en verminkten, en een nieuwe afhankelijkheid van het westen de hoge prijs vormen die wordt betaald. De doden kunnen een martelaar worden genoemd of – als hij bij de tegenpartij zat – een crimineel. Dat kan de pijn voor familie en vrienden weliswaar verlichten of het schuldgevoel doen verminderen, maar niet wegnemen.

Er wordt vaak niet eens meer nagedacht over meer geweldloze wegen om grote veranderingen te bewerkstelligen. Wie kent nog het woord ‘pacifisme’? Wie weet nog wat geweldloze weerbaarheid betekent? Ik ben geen totale pacifist, ik weet dat geweld soms onvermijdelijk is. Maar voorbeelden van een goede afloop van geweld zijn er minder dan van een slechte. Toen de VS Irak aanvielen deed ik in Amsterdam mee aan de demonstratie tegen deze interventie. En de prijs aan doden en verwoestingen was hoog. De demonstranten van toen kregen gelijk.

Wat knaagt is het gebrek in de politiek aan inzet, strategie en visie om met verbale strijd, ideologie en economische politiek de veranderingen richting te geven. In reacties en ander defensief gedrag doet iedereen zijn zegje, maar vóóraf hebben de meeste politici niets te melden. Wie waren er niet allemaal bevriend met Kadhafi afgelopen periode, nadat hij met een beetje boerenslimheid een wat vriendelijker gezicht had opgezet?

De wereld is vol wapens en de Europese en internationale wapenexport stijgt steeds verder. Dát zou aangepakt moeten worden. Woorden en daden moeten de mogelijkheden van het geweld terugbrengen. Natuurlijk kan dat alleen met een visie en organisatie. De hightech wereld maakt veel mogelijk, maar waarom zouden de Verenigde Naties deze mogelijkheden óók niet goed gaan benutten?

Er moeten betere manieren worden bedacht om dictators te verslaan. Daarbij moet het eigenbelang van het kapitalistische westen zoveel mogelijk worden uigesloten.