In april schreef ik de weblog ‘Blauwborstweelde’. Binnen tien dagen had ik vier keer de toch niet zo alledaagse blauwborst gezien. Wat een weelde. De vernatting van onze natuur lijkt te lukken, goed voor de rietvogels. En ik let er goed op of ze er zijn, zou je denken. Maar neen, het lijkt er meer op dat ze mij zoeken.
Gisteren op mijn racefietsje naar en om het Lauwersmeer gefietst, 105 km. Met mooi weer, frisse wind en een zonnig humeur is dat prima te doen. Van alles te zien, ook als je flink doorfietst. Overigens stap ik gewoon even af als ik iets beter wil zien, zoals de orchideeënvelden in het Lauwersmeer.
Een eindje van de vogelkijkhut van Ezumakeeg in het gras om wat te eten. Vlak voor mijn neus scharrelt een kievitskuiken rond. Op deze dag moet hij van moederkievit die vanaf de achtergrond toekijkt zijn eigen kostje maar eens leren vinden. Dat doet hij nogal enthousiast. Opeens gaat drie meter van me af een blauwborst zitten op een paaltje. Zeker vijf minuten lang presenteert hij zijn vocale mogelijkheden, die afwisselender zijn dan ik wist. Zachtjes maar fraai zingend, de rode staart duidelijk uitstekend, de blauwe borst vooruit en de heldere witte streep in de lucht.
Als ik wat later op het fietspad langs de Kwelderweg bijna de Lauwersmeer verlaat, zwaait nog een blauwborst me uit. Dame of heer, maar duidelijk met de roestkleurige roodbruine staart, vliegt vlak voor me langs.
Tussen al deze blauwborsten door waren er trouwens genoeg andere aardige dingen. Zoals een paar fossiele botten van grazers die ik vond op het strand van Schiermonnikoog. Ook van Schier de grootste pelikaansvoet (schelp) die ik tot nu toe op de wadden vond (42 mm, met het begin van de vlag). Ook zag ik de waterspreeuw, foeragerend, badderend, op en neer wippend en duikend in de Beuvron in Bourgogne. Daar vierden we vorige week het historische 25 jaar fietsen met collega’s van de Hannie Schaft Akademie en Hanzehogeschool, en bekeken we en passant ook nog enkele fraaie basilieken.
Oude botten en historisch fietsen. De historische en natuurhistorische vindplaatsen zijn overal waar je maar bent. Ook op de terugweg gisteren door Pama en Humsterland, het westelijk deel van het Reitdiepdal. Dit is een prachtig historisch cultuurlandschap, waar ik vanwege de nette combinatie van cultuur en natuur ook nog even de bruine kiekendief, gele kwikstaart, grutto’s en tureluurs tegenkom.
Blauwborst of niet, natuur, cultuur en geschiedenis zijn overal.
