Vaak vragen mensen me waarom ik nog steeds in Marx ben geïnteresseerd. Dan antwoord ik met een verwijzing naar de actualiteit. Tegenstellingen, uitbuiting en armoede, ze bestaan nog allemaal. Ook verwijs ik naar de langere termijn. Een duurzame wereld waarop miljarden mensen vreedzaam en gezond leven is naar mijn mening alleen mogelijk bij een sterke democratische sociale sturing en beperking van de economische macht van multinationale concerns.
Men vindt dit soms vreemd. Korte termijn denken en eigenbelang zijn immers aan de orde? Dat is echter een beperkt gezichtspunt, dat vraagt om tegenspraak.
En dan nu Japan en de kernenergie. Afgelopen jaren waren de kernenergielobbyisten uit hun holen gekropen. De gevaren zouden geweken zijn door de stand van de technologie. Regering Rutte wil ook weer kerncentrales.
Deze korte termijn politiek wordt in één keer aan gruzelementen geslagen. Maar ook de manier van denken. Activisten tegen kernenergie wezen op het opslagprobleem. Waar zijn diepere aardlagen altijd stabiel? En nu de natuurramp in Japan. Dergelijke rampen hadden ook in Nederlandse kerncentrales kunnen plaatsvinden. Bijvoorbeeld door oorlogen, vliegrampen of menselijk falen.
Het is beslist nodig de kortzichtigheid te bestrijden. Met denkers die daaraan bij kunnen dragen. En vooral door het gezonde verstand. Het gaat om feiten, maar ook om een denkwijze.
