Bloem, vogel, schelp en Terschelling: de opwarming en de inspiratie in het hier en nu

 
Het is op vele manieren paradoxaal. Genieten van de prachtige wereld en – met ogen open – de verloedering aanschouwen, de opwarming, de vervuiling, de strijd om de natuur, de belemmeringen voor een ongestoorde biodiversiteit. En dan komt er ook de crises bij, die zich uiten en vele gedaanten, zoals de armoede. Is dit alles? Welneen er is ook nog een perspectief van een omvattende destructieve en vuile uitbreiding van de oorlog in en rondom Oekraïne.

Een alinea doffe ellende kan aldus makkelijk voorgespiegeld worden. Allemaal feiten die dit met gemak bevestigen. Redenen bij de pakken neer te gaan zitten. En natuurlijk praat je dat niet zó uit iemands hoofd.
    Maar toch, er zijn ook andere feiten. In en dwars door alle bedreigingen van de biodiversiteit heen manifesteert zich nog altijd óók de natuur, de wereld in haar veelvormige mooie gedaanten. En daarin bestaat een puur genieten. De kunst is het ene te doen en het andere niet te laten. In elke stap mogen de grote bedreigingen doorklinken, maar ook het verzet van de veelvormige natuur, de strijd samen met de generaties oud en jong, die de schoonheid van de wereld zien.

Zien, ja zien. Zien gaat verder dan alleen maar kijken en berusten. De kunst is de goede voorbeelden van de natuurontwikkeling te zien, te accepteren, te aanvaarden, te ondersteunen. En daar past – naast alle strijd – natuurgenieten bij.
    Veel oude socialistische schrijvers en leiders zagen dit ook. In andere woorden als vandaag, zij kenden de bedreigende opwarming niet. Maar mensen als Herman Gorter, Henriëtte Roland Holst, Pieter Jelles Troelstra en Rosa Luxemburg, zij allen gaven meermalen blijk tijdens hun strijd ook de natuur te blijven zien, en er poëzie over te schrijven.
    Om strijdbaar te blijven en niet te verzuren is contact met de natuur, de realiteit, essentieel. Genoemde socialisten kunnen dan als voorbeeld dienen, al zal het genieten moeten passen in onze (huidige) tijd.

Het is niet allemaal mooi, dat kan ieder weten, maar dat de natuur ons geweldige voorbeelden geeft van het leven, is dat wel.
    Daarom, met bescheidenheid, van onze eigen vakantie een paar foto’s die misschien het waarnemen en luisteren helpen. Kritiek en waarnemen, het hoort bij elkaar.
    De foto’s zijn alle van augustus, Terschelling.

Over de vondsten op de foto’s
De bloem is een Klokjesgentiaan (Gentiana pneumonanthe). Gezien nabij Lies.

De dode vogel is een Breedbekstrandloper (Limicola falcinellus), Gevonden op de Noordsvaarder. Deze is voor onderzoek opgestuurd naar Naturalis.

De schelpen zijn respectievelijk Pleistocene strandschelp (Mactra plistoneerlandica) (Paal 18); twee expl. van het Koffieboontje (Trivia spec.) (Paal 8 en paal 14); Stevige platschelp (Arcopagia crassa); Paal 20, 13 augustus).
Laatstgenoemde schelp is als strandvondst op Terschelling zeldzaam, dus extra leuk zoiets te vinden en te registreren.

Naschrift 15 september 2022

Oei... Er is bij deze blog een correctie nodig. Nadere determinatie van de vermeende Breedbekstrandloper leert dat het ‘toch’ een Drieteenstrandloper (Calidris alba) is. Zo moet ook de professional zijn visie bijstellen. Gelukkig blijkt Naturalis ook blij met deze goed geconserveerde strandloper. Minder zeldzaam dan eerst gedacht, toch een mooie waarneming. Stapje in de wetenschap.