Dat wat de maag vult maar niet de honger stilt. Rara wat is het?
Toen ruim een jaar geleden de vrachtgigant MSC Zoe een flink deel van zijn lading, verpakt in 342 zeecontainers verloor voor de kust van onder meer Schiermonnikoog, legden boswachters het uit: Van alle afval zijn vooral de fijne plastickorrels moeilijk allemaal op te ruimen en ze kunnen funest voor vogels zijn.
Funest voor vogels, want die kunnen de korrels eten, vullen hun maag ermee, maar het is geen eten en verteert niet, dus de vogel kan een langzame hongerdood sterven.
Kleine korrels, grote gevolgen. Wat zijn het eigenlijk voor dingen? Lees de reclame op internet en je vindt een geweldig aanbod aan superieure kwaliteit plastic granulaat. Korrels waarmee je verzwaringsdekens, zitzakken en andere ongetwijfeld heel nuttige (?) producten kunt maken.
De kleine korrel als halfproduct en als bulk vervoerd. En dus als de verpakking het begeeft is de ramp door dit superieure halfproduct niet te overzien en in ieder geval op Schiermonnikoog lastig op te lossen. Men zegt dat ca. 70% van deze hoogwaardige rommel is opgeruimd is, maar de rest?
Dit doet overigens wel denken aan klein plastic, miniplastics in het algemeen. Dat gooi je zo weg. Geen haan kraait ernaar, maar dat kan die beter maar wel doen, want al dat kruimplastic dat jaren achtereen zich tussen de grassprieten (enz.) verzamelt, wat voor effect heeft dat?
Te denken valt hierbij bijvoorbeeld aan de kleine stickers die tegenwoordig op fruit geplakt zitten. Toch heel verleidelijk die zo even weg te gooien, als je je appel wilt eten? Worden die stickers verplicht door de Europese Unie? Foute maatregel.
Terug naar Schier. Dat deden mijn partner en ik vorige week ook. Onder meer een wandeling om de westpunt. Hoog opgestuwd water, dus lopen langs de rand. En daar lag het nodige aangespoelde strandmateriaal, resten van kwelderplanten, grassen en de nodige rommel. De vloedlijn. Wie er vaker komt kent het beeld direct.
Een goeie vraag schoot ons te binnen. Zouden in het aanspoelsel ook Muizenoortjes te vinden zijn? Muizenoortjes (Myosotella myosotis), een longslak met een bruin of paarsbruin hoorntje van maximaal een centimeter groot. Klein, maar best mooi. Je vindt ze eigenlijk alleen als je echt in dat aanspoelsel gaat rondneuzen, aan de wadkant en soms aan de einden van de eilanden. Van dichtbij, want op afstand zie je ze makkelijk over het hoofd.
Dus even turen en woelen in het aanspoelsel. En ze lagen er, de Muizenoortjes, samen met de Wadslakjes (Peringia ulvae), behoorlijk veel Tere dunschaal (Abra tenuis) en misschien ook nog een enkele verweerde Opgezwollen brakwaterhoren (Ecrobia ventrosa).
Leuk dat je bij goed kijken veel ziet. Maar veel minder leuk waren de talloze plastic korrels, die massaal aanwezig bleken, en waarvan we in no time zo een stuk of 40 konden oprapen. Oppervlakkig bezien lijkt het maar een beetje, maar goed kijkend geeft het wadaanspoelsel een ander beeld. Wat liggen er nog veel plastic korrels!
De boswachters hebben gelijk als ze de gevaren aanduiden. En de lichte plastic korrels zijn nog lang niet verdwenen. Eigenlijk moet iedereen nu maar Muizenoortjes gaan zoeken, ook op plaatsen waar ze niet liggen, en dan alle plastic meenemen, alle beetjes stukje bij beetje. Wat je ook stofzuigert en via andere moderne middelen opruimt, goed kijken en rapen blijft waarschijnlijk nog lang nodig.
De vraag rijst of dergelijke plastic minikorrels wel nodig zijn, of vooreerst wat praktischer gedacht, hoe ze bij vervoer verpakt zouden moeten worden om ‘olierampen’ te vermijden.
De scharrelende vogels, de Drietenen, Steenlopers en andere, laten die alle plastic liggen? Vogels zijn slim genoeg, maar toch …, wat zetten wij hen voor? Dit kan anders, het kan veel beter! Het is overduidelijk: Dat het de maag vult maar niet de honger stilt.
Op de foto’s (deels onder microscoop) enkele impressies van opgeraapte plastickorrels, afbrekend plastic en plastic draadjes, waarschijnlijk uit de visserij. Daarbij een paar exemplaren Muizenoortje en Tere dunschaal, misschien al wat jaren oud, maar nu vers gevonden op Schiermonnikoog.
