Is het niet mooi om middenin de zomer wat van dat zomerse beleven fotografisch vast te leggen? Hier gepresenteerd, wat beelden van Terschelling.
Om te beginnen staat bovenaan een foto van een Ongevlekt Koffieboontje (Trivia arctica). Een van mijn leukste vondsten op het Waddenstrand dit jaar. Een soort die op een kauri lijkt, grijs want oud, waarschijnlijk fossiel.
Ze heten niet erg zeldzaam te zijn, maar er ligt op de Waddeneilanden niet zo vaak meer van dat hoorntjesgruis waarin je het koffieboontje soms vindt. Dit schelpje lag middenin wat prut met kleine schelpjes, gruis, heremietkreeften-restantjes en wier, dus in wat fijn aanspoelsel. Het fraaie schelpje lag bij paal 22, op 29 juli. Slechts 8 mm lang, dus zoiets zie je pas liggen met wat geluk.
Overigens bestaan er ook Gevlekte Koffieboontjes. Zou je op zo’n grijze schelp nog vlekken kunnen zien? Dat is maar de vraag. De verse, levende Koffieboontjes die soms op voorwerpen aanspoelen zijn echter soms wel gevlekt.
Wil je zoiets ook eens vinden? Als je zuidelijker gaat, bijvoorbeeld in Frankrijk of Portugal zoekt aan de Atlantische kust, is de kans groot dat je ze wel een keer vindt. Dan geen grijze maar roze.
De volgende foto lijkt een wat doods bos, zeker als dit een kleurenfoto moet voorstellen. Toch gewoon het Hoornsebos. En dat de Terschellinger bossen helemaal niet doods zijn bewijst de volgende foto, ingezoomd in de berm van de 'Longway', prachtig Rond Wintergroen (Pyrola rontundifolia). Klein genoeg om over het hoofd te zien.
Over mooie planten gesproken. Aan de randen van sommige schelpenpaden stonden bloeiende Brede Wespenorchissen (Epipactis helleborine). Ze houden van kalkrijke grond, dus dat ze juist hier staan is niet toevallig. Een mooie romantische ansichtkaart, deze orchidee.
Op een ochtend op de Boschplaat landden flinke groepen vogels vlakbij. Vooral Rosse Grutto’s, Bontbekplevieren en Drieteenstrandlopers. Op de Drietenen ben ik gek. Als je zelf vrijwel stilstaat komen ze soms heel dichtbij. Snellopende wandelaars die deze vogels alleen maar weg zien dribbelen of wegvliegen zullen dat beeld misschien niet herkennen. Maar als je zelf heel rustig vrijwel in het eten van de Drietenen staat, blijken ze vaak helemaal niet zo schuw, al blijven ze alert. Maar ik was de enige op dit stuk strand en keek het eens rustig aan wat al die vogels gingen doen.
Nu kon ik in een klein half uurtje zo’n honderd foto’s van dichtbij nemen, waarvan hier enkele. Zie hier drie keer de Drieteenstrandloper (Calidris alba). Vervolgens de Bontbekplevier (Charadrius hiaticula), die wilde een pasfoto.
De derde Drieteenfoto vind ik opmerkelijk. Meestal kijken deze Strandlopers naar beneden of vooruit, zien ze er bijna uit als een bolletje, met voor de veiligheid een scheve blik omhoog. Maar deze op de foto staat rechtop alsof hij wat wil zeggen. Daardoor rees de twijfel of het wel een Drieteen was, maar ik weet er niets beters van te maken. (Wie het anders of beter weet mag gerust reageren.)
Nog een paar strandobservaties ter afsluiting. Het rommelpotplaatje is een aangespoelde ouwe schoen. Erop, er middenin zie je de Schilferige dekschelp (Heteranomia squamula). Een teer schelpje, zeker de platte kant is kwetsbaar. Dus voorzichtigheid geboden als je die los wilt peuteren en heel mee wilt nemen. Zeldzaam zijn ze trouwens niet. Kijk op aangespoelde spullen, zoals plastic.
Als toetje zaten op een aangespoelde pallet Eendenmosselen (Lepas anatifera). Een restantje, je kon aan de afdrukken zien dat het pallet er vol mee gezeten moet hebben. Eendenmosselen zijn geen weekdieren, al hebben ze een schelp. Ze behoren tot de Kreeftachtigen. Maar vooral óók behoren ze in zuidelijke landen tot de lekkerste delicatessen, al vind je misschien dat ze er niet zo appetijtelijk uitzien. Zie de recepten op het wereldwijde web.
De natuur met alles erop en eraan verdient respect. Onder meer omdat je overal met een beetje inzoomen veel en veelvormig leven ontmoet en de mooiste beelden kunt vastleggen.
