Kan de Palestijnse zaak helpen politiek cynisme te doorbreken?

Wat zou het mooi zijn wanneer de Palestijnen een volwaardige eigen staat zouden hebben. Maar sommige machthebbers kunnen niet eens meer aan mooie dingen denken.
      En wat zou het toch fantastisch zijn dat de ramp van een permanente impasse omgebouwd zou worden tot een voorbeeld dat gevolgd zou worden.
      Sterker nog, nu de wereldvrede steeds meer in het geding komt door economische crises, grote klimaatproblemen, grondstoffenschaarste en tal van geopolitieke kwesties die voortvloeien uit de overhaaste hyperdigitalisering, technologische en biotechnologische ontwikkeling smacht de wereld naar meer eenheid en overzicht, naar het doorbreken van het alom bestaande cynisme.
      En de wereld smacht naar voorbeelden die een echte stap betekenen op het gebied van vrede, vrijheid en welzijn.
    Het zou geweldig zijn als de meest cynische verhoudingen zouden leiden tot een serieuze inzet dát te doorbreken. Om te beginnen bij Palestina en op andere concreet te noemen plaatsen.

Met een rol voor de Verenigde Naties natuurlijk. Maar net zo goed thuis, hier, waar je wat kunt doen. Bijvoorbeeld daar waar cynisme openlijk wordt beleden, dat benoemen en zeggen ermee te stoppen! Maar ten aanzien van Palestina is het cynisme zo diep ingesleten dat het lijkt dat politici niet eens meer weten wat dat is.
    In de Nieuwsbrief van The Rights Forum van 20 augustus, staat dat politici van CDA, VVD, FvD, PVV, SGP en CU van mening zijn dat Nederland geen VN-resolutie over schending van mensenrechten zou mogen steunen, wanneer je zo’n schending in andere landen óók niet aan de kaak stelt.

Dat laatste nu, is de doodlopende weg van de jij-bak in de politiek. Met dit argument, als dat consequent wordt gehanteerd, zou je nooit gerichte actie tegen bepaalde, dus specifieke schendingen aan de orde kunnen stellen. Elk onrecht bestaat immers elders ook.
      Alle onrecht is verderfelijk, maar vaak is de wereld slechts in stukken en brokken verbeterbaar. Dat moet men onder ogen zien, dat maakt het moeilijk, maar niet onmogelijk. Dat is een politieke strategie die vaak onvermijdelijk is en die juist aan kracht zou winnen door ook de moeilijkste vragen en het grootste onrecht aan de orde te stallen. En waarbij altijd gezegd moet worden dat ander onrecht ook telt. Dan moet je niet pleiten voor passiviteit, maar voor aandacht en actie, die zich op dat moment richt op een keuze, dat kan niet anders.

In de praktijk blijkt het steeds verwijzen naar elders tot passiviteit te leiden. Of erger, tot een poging actie te ondermijnen. Deze politici kunnen heel goed weten dat als je de resolutie verbreedt de nu aan de orde gestelde kwestie minder aandacht en inspanning zal krijgen, en bovendien de vraagstukken of groepen die toegevoegd worden er meestal ook geen baat bij hebben. Dat versterkt een opinie van ‘het helpt allemaal toch niet’.
      Het versterkt cynisme. Het gaat verder dan het ondermijnen van een politiek die zich richt op een waardige en eerlijke oplossing van het Palestijnse vraagstuk, het maakt elke politiek arbitrair en passief ten aanzien van verbeteringen van bestaande verhoudingen.
      Alsof je pas wat moet doen als je alles tegelijk kunt doen. Dan wint de absurditeit het van de ethiek en strijd voor vrede.

Genoemde partijen zullen menen dat zij Israël een dienst bewijzen met hun standpunt. Zijn zij zo door in hun eigen standpunt gevangen dat zij niet meer zien dat ook Israël voor de toekomst zich moet ontwikkelen tot een solidaire sociale staat, wil zij voortbestaan en generaties lang de eigen bevolking en de regio welzijn en stabiliteit zal moeten bieden?
      Cynisme betekent veelal de ondermijning van de eigen positie. Vaak duurt het lang dit in te zien en te erkennen. Laat anderen het daarom hardop en duidelijk zeggen.
      Voor de Nederlandse, Europese en internationale politiek zal het voor de toekomst van groot belang zijn juist de moeilijkste kwesties goed onder ogen te zien en het zoeken naar echte oplossingen geen moment uit de weg te gaan. Niet wegkijken, een voorbeeld vormen.





Voor The Rights Forum en genoemde Nieuwsbrief, zie https://rightsforum.org