Hoe vaak moet ik het nog zeggen?

Als mijn moeder mij vroeger weer eens eigenwijs vond, niet zo vaak natuurlijk, zei ze: ‘Hoe vaak moet ik het nog tegen je zeggen?’ Want ja, de meest gewone dingen wil men maar niet begrijpen. Hier moest ik aan denken toen ik dacht dat het hoog tijd werd weer eens aandacht voor arbeidstijdverkorting te vragen. Even kijkend op de blogs van afgelopen tijd heb ik het er echter al meer dan eens over gehad.

Ja dat zit me hoog. Dat in crisistijd, bij de enorme flexibilisering en de negatieve loondruk er zo weinigen spreken over nut en noodzaak van ATV, arbeidstijdverkorting. Er is actie tegen ongelijkheid, tegen de tweedeling, terecht voor betere spreiding van vermogens, sommigen willen heel de economie veranderen of vergroenen, en anderen pleiten weer voor een basisinkomen. Maar eerlijk delen moet vooral ook zijn: bij sterke automatisering en overschot aan arbeidskracht bij een lange werkdag, kan ieder korter werken. Eerlijker delen? Begin bij de arbeid! Begin bij de positie van de werknemers. Een hoger loonpeil, veel meer vast werk en ook nog korter werken, dat zorgt voor een omgekeerde spiraal dan we nu zien. Bijvoorbeeld zes uur voor iedereen, een sociaal experiment van jewelste!
      Kan dit zomaar, vlucht het werk dan niet naar het goedkope Afrika? Is dat echter zo erg? Niet alles vlucht zomaar naar Afrika. En meer werk in Afrika en Azië is toch wat iedereen zo graag wil, die economische migratie wil tegengaan?

Het kan heus wel anders. Als het werk té kort wordt, kan de arbeidsduur toch weer verlengd worden? Opheffen van de tweedeling en ongelijkheid moet ook door inkomen en vermogen eerlijker te delen, maar juist daarom vooral ook door de arbeid beter te verdelen. Doe het gerust flexibel: wanneer echt meer werk nodig is kan dit leiden tot verlenging en bij veel werkloosheid – zoals nu – tot verkorting van de arbeidstijd. Ieder aan het werk is eerlijk, sociaal en geeft de werknemers invloed en macht.
      Hoe vaak moet ik het nog zeggen? Eerlijk delen? Begin bij wat het belangrijkste is. Werk geeft mensen zelfrespect, sociale contacten, ontwikkelingsmogelijkheden en een inkomen.
      Het gaat niet alleen om de kracht van de herhaling. Wat is dit voor een maatschappij die duizenden jongeren geen kans geeft hun talenten goed in te zetten?