Van het dagelijkse leven van Portugal is nog wel wat te leren. In onze vakantie stappen we op een zeker moment uit de trein in Portimão. Hier speelt zich bij de trein die direct verder moet het volgende tafereeltje af.
Een gehandicapte vrouw in een forse elektrische rolstoel wil in de trein. Ze vraagt uitstappende reizigers haar in de trein te tillen. Dat doet ze resoluut, het is vast niet de eerste keer dat ze dit vraagt. Een soort vriendelijk commando. Nu is dit een boemeltje, maar wel een heel hoog boemeltje. Type ouderwetse wagon met zo’n gekke kleine kromme deurkruk en met een heel hoge smalle instap. Als de vraag niet zo resoluut was zou je je zelfs afvragen of de rolstoel wel door de deuropening past.
Genoeg hulp om te tillen. Verschillende mensen zetten gewoon hun tassen even aan de kant en pakken de rolstoel op. Die is zwaar, het duurt even, de machinist hangt al uit zijn voorraampje en kijkt belangstellend toe. De machinist toont geen enkele haast, de dame moet immers mee. Even later, als het wat duurt, stapt hij uit zijn cabine en tilt gewoon mee. Ook hij heeft het vaker gedaan, dat zie je zo. Zo kan de trein al gauw verder. Het publiek pakt zijn bagage en loopt naar de uitgang van het station.
Is dit niet heel gewoon? Eigenlijk wel. Er komt niet in de krant: ‘In Portimão helpt de machinist een gehandicapte dame in trein te tillen.’ Persoonlijke dienstverlening, gewoon doen.
Hier blijkt dat voor een beetje goede zorg vroegtijdige aanmelding, bureaucratie, formulieren, bellen en mailen vaak helemaal niet nodig zijn. Stapt in Nederland de machinist ook uit om even mee te helpen? Kan iedereen zo maar mee en laten de reizigers als het nodig is hun handen even wapperen? Waar wordt je nog gezellig door een medemens aan een loket bedient, als je dat wilt? Het kan bijna nergens meer.
Door de opgestoomde automatisering en digitalisering mag bijna niets meer fysiek. Even mee helpen tillen zet wel weer aan het denken. Als de toekomstige treinen in Portugal ook wat lager zijn geworden of de perrons opgehoogd, kan de machinist de reizigers welkom heten. In Nederland gaat dat via de intercom. Soms loeihard, dikwijls onverstaanbaar lispelend. Als de machinist of de conducteur voor het vertrek zelf even door de trein zou lopen, was dat een kleine prettige verbetering.
Ander station, maar zo’n treintje
