In een gezelschap of op een vergadering aan het woord komen. Het blijkt vaak moeilijker dan voor de hand lijkt te liggen. Waar komt al dat geredetwist toch vandaan? Is het onoplettendheid? Of juist het omgekeerde? Waarschijnlijk begint het ergens waar de macht meespeelt. Van kindsbeen af aan.
Is discussie iets verkeerds? Beslist niet, maar toch lijkt het een feit dat eerst leren luisteren en dan pas praten de betere volgorde is. Maar dat vergt oefening, want dan moet je je mond houden. Terwijl – denk je – je alleen maar hoeft te zwijgen, een poosje bijvoorbeeld. Als je dat doet blijkt wat anders: luisteren oefenen is veel moeilijker dan gedacht, maar ook rijker. Je hoort in het luisteren veel waar je anders niet opgekomen was. Dat gaat vanzelf. Dat brengt ‘ons’ op de volgende stelling: Spreken is zilver, zwijgen is goud.’
Wat is dat nu, wordt er al geluisterd? Nou neen, de ouden wisten al: luister goed dan hoor je het vele, uitgesproken door mensen, maar ook door de hele natuur. Er valt veel te beluisteren. Stil luister! Stil blijven zitten terwijl een ander om zich heen toetert? Ja ook dat. Probeer het luisteren.
Luisteren, het zilver. Lang luisteren, het goud. Laagje voor laagje aangebracht. Luister de onmacht en de armoede weg. In het dagelijkse leven en in het debat. Meer zwijgen om het beter te zeggen.
... want er zullen er momenten zijn waarop het zwijgen onderbroken moet worden.
STOP DE OORLOGEN !!
