Links-rechts, onder de jeugd wordt veel over de toekomst
nagedacht. Open deur? Eerder lijkt zowel veel aandacht als onbeholpenheid aan
de orde. Waar gaat het om? Het gaat om niets meer of minder dan de toekomst van
de planeet, de natuur in alle gedaanten, idem dito de mens met zijn verwoestende
tekortkomingen. Twee algemene hoofdthema’s dus, leven en de dood of productief
overleven zonder de hele planeet te verknoeien, of noem de mogelijke vormen van
formuleren maar op.
Het geboren
kind, het zich ontwikkeld kind, de volwassenheid in alle mogelijke fasen, de
terugblik zolang het nog kan, kortom het leven ingebed en tegenover de planeet
met haar eigen ontwikkeling, immers, de natuur kan het stellen zonder de mensen,
terwijl de mens in zijn eigen valkuilen gestapt is onder het zingen van
plechtige liederen. De geschiedenis is belangrijk, maar zelf niet tijdloos,
eerder precair, toevallig, voorlopig weten we het niet beter te zeggen.
Voorlopig weten we het niet beter te zeggen, en daarom moet het gezegd worden,
op straffe van opheffing van het menselijk bestaan.
Dan nu de crux: laat het de jeugd het zelf zeggen. De jeugd
is rijk aan mogelijkheden, maar wordt geacht vooral mee te draaien in de
mallemolen van de voorhanden wereld, product van pa en ma. Met als perspectief
grootschalige vernietiging, door verdwijnende gezichtspunten van de natuur,
gepaard aan conflicten op het macro-terrein, door natuurdiefstal en
macro-geweld, voor een poosje dominant, maar uiteindelijk slechts de rommel
meeslepend, de vervuilde zee in. Dodelijk op wat voor schaal? Uiteindelijk op
wereldschaal, de samenhang van de brokstukken van de materie werkt door tot het
niet meer kan. Daarom moet
er, naast veelvoudige acties, veel aandacht zijn voor creatieve historische,
leerzame filosofieën om risico’s en kansen te onderzoeken. Concreet in hun
tijd, de westerse filosofie, denkers als Aristoteles, Pascal, Spinoza, Marx,
Engels, Kant en Hegel. Als voorbeelden van toen naar het nu, basaal gericht op
sociale actie en beweging. En let op de biologen, vergeet Darwin en zijn
opvolgers niet.
Wat heeft de jeugd hiermee van doen? Alles. De voorbije
wetenschap raast verder, tautologisch, en wordt in de prullenmand gedeponeerd,
wat voor het ene niet even terecht is als voor het andere. De twee thema’s
bepalen alles: de natuur en de mens. Alles zolang er menselijke natuur bestaat. Dat is lang, maar niet per se eeuwig. De eeuwigheid was meer en meer
onthuld als een droom, een constructie, beperkt voor rede vatbaar. De rede van
de jeugd, die het zelf wel verder uit wil en moet zoeken. Een idee kan dan zijn
de jeugd zowel de moraal als platform en vanuit het verleden en het heden mee
te geven. Royaal!! Help mensen een handje, ook al komt die hulp vanuit het
verleden.
In de
huidige politiek duikt het tweekoppig monster op. Het geweld in de zichtbare
maatschappij, zie bijvoorbeeld momenteel de buitensporige vernietigingsdrift van de
Israëlische overheid en als een tweede voorbeeld de blinde drift vooruit. De drift om
blindelings voorwaarts te gaan, desnoods tot in de hel door te willen communiceren, in
de verworden digitale revoluties van nu. Tweekoppig, maar in wezen één en misschien zelfs
slechts eendimensionaal geklets. Geef daarom
het heden de stem voor de toekomst. Democratiseer meer! Geloof in de platforms
die er zijn en die er komen. Gun alle generaties en culturen veel ruimte. Sluit
de actiegroepen in, en vooral niet uit.
Vroeger sprak men wel over ‘Het
Opbouwwerk.’ Best een actueel passende term. Bouwen in plaats van breken.
Ook politiek en in vakbeweging, religies, wereldbeschouwing, cultuur enzovoort. Conservatieve krachten zullen
misschien vanuit gesloten motieven deze gedachte bestrijden. Maar zo moeilijk
hoeft het niet te zijn. Uitgaan van het reële leven. Dus hup! Bouwen in
plaats van breken.
STOP DE OORLOGEN - vandaag nog!
