maandag 18 februari 2013

Arbeidstijdverkorting op de agenda


Eindelijk komt er wat discussie op gang over korter werken. Ik ben 100% voorstander. Niet alleen voor de discussie, ook voor arbeidstijdverkorting. Duitse wetenschappers pleiten voor 30 uur werken per week voor iedereen. Nederland reageert traag en onwennig, maar toch zijn er wat reacties.

Het heeft lang geduurd voor de arbeidstijdverkorting weer op de agenda kwam. Bij elke diepe economische crisis is de arbeidsduur in het geding. De vakbeweging is zwakker dan in de jaren tachtig, dus heeft het nu langer geduurd. Het neoliberalisme heeft immers nog het initiatief? Dat wil ieder langer laten werken, zelfs al blijven anderen daardoor werkloos aan de kant staan.

Lange crisis, minder werk: verdeel het eerlijk, dat moet het parool zijn. En deze crisis duurt nog wel even.
Men heeft het nu over de banken. Als men daar over een paar jaar een beetje uit is, komt men tot de ontdekking dat inmiddels de industriële kant van de economie sterk aan het veranderen is. De technologische ontwikkeling gaat niet alleen steeds sneller, zoals altijd al, het gaat nu in een veel hardere stroomversnelling. Alles is kopieerbaar geworden door de digitale revolutie, ook de productiemogelijkheden zelf. Overal ter wereld.
Voorbeeld? Denk aan digitale printers. Ze zijn er nog maar net, het begin van een nieuwe snelle ontwikkeling.

Het is gewoon zo dat met veel minder mensen veel meer gemaakt kan worden, als zij productief en lang werken. Maak de arbeidstijd nu korter, een mooi experiment voor een toekomstige duurzame verkorting. Dat geeft ruimte voor zorg, aandacht voor elkaar en om aardige dingen te doen.

Werkgevers willen dat niet. Vanuit een korte termijnbelang hebben ze misschien gelijk. In een langer perspectief is dat maar de vraag, willen ze niet weggeconcurreerd worden. Maar dan moet de arbeidstijdverkorting wel algemeen zijn. Dus ook bij de concurrent.
Men zegt zo vaak dat je anders moet durven denken, dat mag hier dan ook.

Er zal gezegd worden dat ingrijpen op arbeidstijden een nogal collectief gebeuren is. So what? Laat de vakbeweging en progressieve partijen het voortouw nemen. Wat meer rationeel sociaal beleid kan echt geen kwaad.

Verdeel het werk eerlijk, dan kan iedereen aan de bak.








donderdag 14 februari 2013

Zure zoute zee


De zee wordt bedreigd. Niet alleen door vervuiling en de enorme hoeveelheid plastics en microplastics. Ook door de CO2-uitstoot. In het algemeen is wel bekend dat de CO2 uitstoot slecht is. De aarde warmt op. Slechts een enkeling ontkent het nog. Deze kennis blijft echter vaak zo algemeen dat weinigen er wakker van liggen. Nu hoeft dat ook niet, beter is er wat aan te doen.

Dan is het goed meer te weten. Wat niet vaak aandacht krijgt is het feit dat de zee ook verzuurt. Hoezo dat? De zee is toch zout?
Uitgestoten koolstofdioxide wordt niet alleen door de aarde en door planten opgenomen. Een kwart van de uitstoot komt in en wordt daarin omgevormd tot koolzuur. Zo verzuurt de zee, met grote gevolgen. Want er moet evenwicht zijn voor micro-organismen, plankton en daarbij is een bepaald gehalte aan kalk nodig.
Het lijkt langzaam te gaan, maar schijn bedriegt. Wanneer de verzuring doorgaat is in het jaar 2100 een verzuringsgraad ontstaan die 100 X zo hoog ligt als wat afgelopen 20 miljoen jaar op natuurlijke wijze is gebeurd. Het lijkt lang, maar duurt eventjes.

Nu de kalk relatief afneemt verdwijnen koralen. En ook andere door kalk gevormde organismen, kreeftachtigen, schelpdieren en dergelijke, aan het begin van de voedselketen. Een drama voor deze organismen zelf en voor de hele voedselketen. Als het begin van de voedselketen verdwijnt, volgt de rest, de kleine zeedieren, dan de vissen, dan de zeezoogdieren enzovoorts. Een essentieel deel van de levende organismen kan verdwijnen.

Er zijn zeker 4500 soorten koraal. Met fraaie kleuren en vormen in de tropen, maar ook de meer onbekende koudwaterkoralen. Koraal alleen al is natuurlijk het beschermen waard. De CO2 uitstoot moet veel minder.

De zee is de bron van veel leven. De zichtbare veelvormigheid weerspiegelt de biodiversiteit. De zee is ook een grote inspiratiebron in de literatuur. Wie houdt er nu niet van de zee? De bronnen worden erkend, de aandacht voor de zee zelf is soms gering. De rijke zee is geen vanzelfsprekendheid. Leve de zee!







koudwaterkoraal






maar ook de veelvormige schelpen bedreigd
(drie keer een pelikaansvoet)






 Bron o.m. Wikipedia / Oceaanverzuring


maandag 11 februari 2013

Vrijheid met twee gezichten


Liberale vrijheid heeft vaak een Januskop. Mooi dat van alles mag, maar je kunt ermee in het eigen vlees snijden. Ook het blad van de Nederlandse gemeenten toont soms twee gezichten. In dit VNG Magazine (1 februari) stond een stuk over de OZB en bijbehorende WOZ-beschikkingen.
Wat is het huis nog waard in deze tijden? En de crisis bezorgt financiële adviesbureaus kennelijk minder werk. Maar er is een gat in de markt en zij storten zich nu op de woningbezitter die aan hun handje de WOZ-beschikking mag aanvechten.

Hoe doen zij dat? Op basis van no-cure-no-pay halen zij de krenten uit de pap. Ze bieden aan om met verschillende woningen of straten samen een bezwaar in te dienen. Dat lukt dan ergens wel en het winstrestant wordt geïncasseerd. De burger zal denken, al verdien je een tientje, je bent toch geen dief van je eigen portemonnee…?

Uw gemeente vindt dit niet leuk. Het kost geld en handenvol werk en dus nog meer geld. Ook dat is belastinggeld. Het is toch wat anders dan een bewoner die een onredelijk verschil ontdekt met wat hij reëel acht. Hier speelt de vrijheid van god zegene de greep, pakken wat je pakken kan.

Twee hele bladzijden besteedt het VNG Magazine eraan. Het mag allemaal van de wet. De VNG vindt dat het kabinet wat moet doen tegen de no-cure-no-paybureaus. Misschien wat minder vrijheid-blijheid. De verwachte opbrengsten zijn al ingeboekt en broodnodig in deze bezuinigingstijd.

Klap op de vuurpijl: zie de verrassende achterzijde van hetzelfde nummer. In prachtige kleurendruk staat hier een paginagrote advertentie van de Nederlandse Vereniging van Makelaars met de oproep aan de lezer – niet aan de gemeenten! – uw WOZ-aanslag te laten checken bij de NVM-makelaar. ‘Twijfelt u over uw aanslag?’ ‘Loop dus vandaag nog binnen bij een NVM-makelaar. Hij helpt u graag! Goed gevoel. NVM.’

Goed gevoel. Welke belang dient VNG Magazine nu? Het advertentiebeleid toont in ieder geval in volle vrijheid de tegenstelling. De Januskop spreekt met twee tongen. Doe maar niet, doe maar wel.







dinsdag 5 februari 2013

SNS en de kapitalist


Het lijkt logisch dat in het kapitalisme bij de banken kapitalisten werken. Ondernemende types die risico durven te nemen. Het systeem deugt misschien niet, maar wat werken zij toch hard.
Dat deed ook Sjoerd van Keulen, een poosje terug de grote man bij SNS Reaal. Met lef arrangeerde hij de vastgoedtransacties die de bank de das hebben omgedaan. Hij deed precies wat van hem verwacht werd en streek een deel van de opbrengst op. En nu het zover is wil iedereen dat hij moet hangen.
Het kapitalisme wordt geïndividualiseerd, het is een persoon, het heeft een gezicht, het is Van Keulen, hij is de kop van Jut.

Maar als hij slecht heeft gehandeld wordt hij al gestraft. De boeddhistische meester Shantideva, die leefde van ca. 685-763, schreef in zijn Bodhicaryavatara:
‘Maar het resultaat van iemands daden die door en door slecht zijn: Zijn huid wordt geheel afgestroopt door de dienaren van de Dood, hij huilt hartverscheurend, zijn lichaam wordt besprenkeld met vloeibaar koper dat in het vuur is verhit, zijn vlees wordt uiteengereten door honderden slagen van vlammende zwaarden en speren, vele malen valt hij op een gloeiende ijzeren vloer, vanwege zijn slechte daden.’
Wat is hier nog aan toe te voegen? Of wat is beter te doen? Nationaliseer nu ook een goede bank of concern. Die heeft geld, zodat verlies en winst tegen elkaar weg kunnen worden gestreept. De kleine slachtoffers krijgen dan hun geld weer terug. Niks van ‘de belastingbetaler draait er mooi voor op’.

Dit zal niet gebeuren. Het systeem deugt immers niet. Het wordt langzamerhand toch tijd dat meer mensen erover na gaan denken daar wat aan te doen. Minister Dijsselbloem kan het mooi verkopen. Het is echter wel een boodschap in een slecht kader. In die zin is alle aandacht voor Van Keulen niet iets wat vrolijk stemt. Boosheid als afleiding. Valse richting.

Overigens heeft Shantideva voor Van Keulen ook wel enkele instructies hoe hij zijn karma kan verbeteren. Vergeving bestaat, als het om een persoon gaat.



Bron Shantideva, De weg tot het inzicht, Bodhicaryavatara, Meulenhoff Amsterdam 1980, p. 86.